Δυστυχώς, σήμερα, ο όρος «ηλεκτρονικό φακέλωμα» ως εγγενής απειλή της αριθμοποίησης έχει εξαφανισθεί με ταχυδακτυλουργικό τρόπο από τα χέρια και τα στόματα των νομικών, των πολιτικών και λοιπών επιδραστικών προσωπικοτήτων, οι οποίοι μοιάζει να έχουν υποστεί επιλεκτική αμνησία…
Μνημονικός εμβολιασμός / Αριθμός αναμνηστικής δόσης 2.0/26-27.07.1987. Κάποιοι προσπαθούσαν να μας προειδοποιήσουν ήδη από τα τέλη του 20ού αιώνα για όσα ζοφερά επρόκειτο να υλοποιηθούν την τρίτη δεκαετία του 21ου (απατ)αιώνα, αλλά ελάχιστοι πήραν στα σοβαρά τέτοιες προειδοποιήσεις…
«Εμβολιάζει» ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Ι. Ο ΟΡΓΟΥΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Στην εισαγωγή ενός αφιερώματος των δημοσιογράφων Φ. Καλλιαγκόπουλου και Γ. Ταμπακόπουλου της εφημερίδας «Η Καθημερινή» με τίτλο: «Ένας μαγικός και επικίνδυνος αριθμός απειλεί την προσωπικότητα του Έλληνα»1 και υπότιτλο «Σε ποιο βαθμό ο ΕΚΑΜ παραβιάζει τα δικαιώματα του ατόμου και το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής;» διαβάζουμε τα ακόλουθα:2
«Τα αφηγηματικά μοντέλα του Όργουελ χρησιμοποιούνται συχνά και όχι πάντοτε επιτυχώς, προκειμένου κανείς να περιγράψει τις “μαύρες τρύπες” ενός μέλλοντος, που πλέον δεν είναι ούτε μακρινό, ούτε φανταστικό. Η συντριβή του ατόμου και η εξασθένηση της θελήσεώς του μπροστά σε μια υπέρτατη, απροσδιόριστη και ακατανόητη δύναμη δεν περνάει πια μέσα από τραγικές συγκρούσεις και ηρωικούς θανάτους, όπου ο κάθε πρωταγωνιστής εμφανίζεται με το όνομά του και την ιστορία του. Ένα νούμερο είναι αρκετό για να υποδηλώσει την αδυναμία του ατόμου, τη συντριβή των προθέσεών του, το ανώφελο της θελήσεώς του. Ο άνθρωπος δεν έχει πια όνομα, χρεώνεται σε ένα νούμερο, που αμέσως σχεδόν αποσπάται από αυτόν, κινείται αυτόνομα σε δαιδαλώδεις μηχανισμούς, που, όπως οι αρχαίες θεότητες, επινοήθηκαν από τον άνθρωπο αλλά δεν ελέγχονται από αυτόν. Θριαμβική και ταυτόχρονα μελαγχολική δικαίωση του Όργουελ. Όλα αρχίζουν από ένα νούμερο εδώ στην Ελλάδα το ονόμασαν ΕΚΑΜ (Ενιαίος Κωδικός Αριθμός Μητρώου) και θα παρακολουθεί τον Έλληνα πολίτη από τη γέννησή του ώς το θάνατο».
ΙΙ. ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Στο ίδιο αφιέρωμα οι αρθρογράφοι αφηγούνται μια φανταστική σκηνή με πρωταγωνιστή έναν αριθμοποιημένο πολίτη, τον Νο 380151206871, και έναν κρατικό υπάλληλο. Το συγκλονιστικό είναι ότι η φανταστική αυτή σκηνή που, όπως επισημαίνεται από τους αρθρογράφους, «δεν είναι διόλου πρωτότυπη», «είναι όμως καίρια», εκτυλίσσεται στο έτος 2025:
«Ο Νο 380151206871 κοίταξε νευρικά το ρολόι του. Ο υπάλληλος του ελέγχου διαβατηρίων είχε χαθεί πριν δύο λεπτά πίσω από το παραβάν “εκτάκτου ειδοποιήσεως” και δεν είχε ακόμα φανεί. Τρία-τέσσερα λεπτά και ο υπάλληλος εμφανίσθηκε. Όχι μόνος. Τα δύο όργανα της ειδικής ομάδας “Ασφαλείας της Ανθρωπότητας” τον κοίταζαν αυστηρά. Αφ’ ότου δημιουργήθηκε στα 2025 αυτό το διακρατικό σώμα, αυτό το διαπεραστικό αυστηρό βλέμμα το είχε δει επανειλημμένα στην τηλεοπτική του εφημερίδα στην εξάρθρωση των “Αντικρατικών Σπινθήρων”…
– Είστε φορέας του DAIDS. Λυπάμαι, δεν μπορείτε να ταξιδέψετε, μουρμούρισε ο πρώτος, τείνοντάς του τις αντιλοιμωκτικές χειροπέδες.
Ο Νο 380151206871 κοίταξε τον υπάλληλο που πατούσε το κουμπί του μικροκομπιούτερ για να σβήσει το πορτοκαλί φωτάκι που αναβόσβηνε μπροστά του.
– Μα ήταν μια εξέταση… Μου έχουν γνωστοποιήσει τους κινδύνους… Άλλωστε δεν μπορώ…
– Δεν είναι μόνον αυτό. Είναι και η μεγάλη ανάληψη των 20.000 μονάδων, που κάνατε από την Τράπεζα στις 4.35 χθες και δεν μπορέσαμε να την εξηγήσουμε. Καλύτερα να περάσετε από τον έλεγχο αληθείας…».
Οι συντάκτες του κειμένου σχολιάζουν:
«Πράγματι, μπορεί αυτή η φανταστική σκηνή να αγγίζει τα όρια της νοσηρής φαντασίας. Μπορεί να αποτελεί την πλέον κακόπιστη και απαισιόδοξη προοπτική».
Η ανάγνωση του κειμένου αυτού πραγματοποιήθηκε σε ομιλία που εκφωνήθηκε στο ιερό παρεκκλήσιο του Αγίου Μηνά στην Μύκονο, στις 5 Οκτωβρίου 2024. Βλ. το βίντεο που ακολουθεί.
ΙΙΙ. Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΑΜ
Αμέσως μετά, οι δύο αρθρογράφοι πληροφορούν τους αναγνώστες για την φύση και τις συνέπειες του ΕΚΑΜ, με τα εξής λόγια, στα οποία περιέχεται ο όρος «αδιόρατος εχθρός», που μας θυμίζει, βεβαίως, το ύποπτο κοινό παρατσούκλι της ραδιενέργειας του Τσέρνομπιλ, της Αλ Κάιντα και του κορωνοϊού («αόρατος εχθρός»):
«Ο Ενιαίος Κωδικός Αριθμός Μητρώου, που τα δύο τελευταία χρόνια μπήκε στο στόχαστρο της μεγαλύτερης και αυστηρότερης αμφισβήτησης, αφ’ ότου η Πληροφορική νομοθετήθηκε για να υπηρετήσει τον δημότη, είναι πλέον μία πραγματικότητα.
Ήδη από της 1ης του Ιουλίου τα παιδιά που έχουν γεννηθεί έχουν αποκτήσει τον δικό τους κωδικό αριθμό. Που θα τα ακολουθεί εφ’ όρου ζωής, αφού θα είναι ο αριθμός των ληξιαρχικών τους πράξεων, του δελτίου ταυτότητάς τους, του εκλογικού βιβλιαρίου, του διαβατηρίου, της άδειας οδήγησης, του δημοτολογίου και του εκλογικού καταλόγου, του ασφαλιστικού βιβλιαρίου, του φορολογικού μητρώου.
Αυτές είναι οι προθέσεις της επίσημης, καλόπιστης πολιτείας, που επιθυμεί επιτέλους να εκσυγχρονισθεί, να απαλλαγεί από το τέρας της γραφειοκρατίας και η ίδια και ο ταλαιπωρούμενος πολίτης. Αγαθές οι προθέσεις της και τις υπερασπίζει με την ίδια ένταση και πίστη, όση είναι και η δικαιολογημένη αγωνία του απλού ενσυνείδητου πολίτη, που θεωρεί ότι πλέον βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα είδος γραναζιών του κρατικού ελέγχου και καταστολής, που τώρα δεν θα έχουν την μορφή κάποιων όγκων κιτρινισμένων χαρτιών, αλλά κάποιων μικροτσίπς της άφθαστης τεχνολογίας.
Η ίδια αγωνία, ίσως διογκωμένη και με συναισθηματική φόρτιση θα διακατείχε τον ίδιο πολίτη, αν το μέτρο είχε θεσμοθετηθεί κι επί άλλης κυβερνήσεως. Διότι εδώ πλέον η αμφισβήτηση δεν βρίσκεται σε πολιτικό ή σε κομματικό επίπεδο. Ζητούμενο και διεκδικούμενο είναι η προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων προς ενός αδιόρατου, πλην, όμως, αισθητού “εχθρού”».
IV. Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ
Στο σημείο αυτό, με ύπουλο τρόπο, η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ρίχνει τον ιό της αμφισβήτησης, διατυπώνοντας τα ακόλουθα ερωτήματα, που θυμίζουν πολύ τα αντίστοιχα ερωτήματα τα οποία απευθύνουν στους δήθεν «ψεκασμένους-συνωμοσιολόγους-τεχνοφοβικούς-παραθρησκευτικούς» οι τάχα «πεφωτισμένοι-ψηφιομανιακοί-τεχνολάτρες-ορθολογιστές» και τυφλωμένοι οπαδοί του σημερινού Προσωπικού Αριθμού:
«Πόσο, όμως, παραβιάζεται το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής με την εφαρμογή του περίφημου ΕΚΑΜ; Πόσο δικαιολογημένες είναι οι κραυγές αγωνίας, που ακούγονται από πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις –ακόμη και από παραθρησκευτικές οργανώσεις, που συντρέχουν με τη δική τους λογική– στην εκστρατεία απόρριψης των αγαθών της σύγχρονης τεχνολογίας;».
V. Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ – ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΘΜΟΠΟΙΗΣΗΣ
Ακολούθως, οι αρθρογράφοι στηλιτεύουν την αδιαφορία του πολίτη για τις επιπτώσεις που θα έχει στην ζωή του ο ΕΚΑΜ και εν συνεχεία περιγράφουν αδρομερώς τα υπέρ και τα κατά της αριθμοποίησης του πολίτη:
«Τι είναι, όμως, αυτός ο περιβόητος ΕΚΑΜ; Ζήτημα είναι αν ένας στους δέκα που θα ερωτηθούν στον δρόμο, θα μπορέσουν να δώσουν μια απάντηση. Η άγνοια και η συνειδητή αδιαφορία του μέσου πολίτη να ερμηνεύσει και να προβληματισθεί για τις σχέσεις του με το κράτος, δεν είναι και πάλι ένα αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Αυτό είναι και το μεγάλο όπλο του ίδιου του κράτους ως φορέα εξουσίας… […]
Το «γραφειοκρατικό τέρας» που χρόνια τώρα ταλαιπωρεί τους Έλληνες, αποτελεί και την κύρια δικαιολογία-άλλοθι της κυβέρνησης για τις νέες αλλαγές στον χώρο της δημόσιας ζωής. Σχεδιασμοί ετών που είχαν ως στόχο την επίλυση του προβλήματος σκόνταφταν πάντα στην τεχνολογία.
“Η τεχνολογία τώρα υπάρχει”, τονίζει η κυβέρνηση, “και είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε στους νέους δρόμους που έχουν διανυθεί από τις χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής πριν από δύο δεκαετίες”. […]
Αυτά είναι που θέλουμε και θεωρούμε θετικά. Με δύο λόγια, η καλή όψη του νομίσματος. Υπάρχουν όμως και οι διαφωνίες που εντοπίζονται στη δυνατότητα ή –πλέον εμφατικά– στις απεριόριστες δυνατότητες της τεχνολογίας να διασυνδεθούν μηχανογραφικά τα αυτά αρχεία πληροφοριών που θα δημιουργηθούν και όσα άλλα δημιουργηθούν στο μέλλον, μεταξύ τους, και να τεθούν στην διάθεση του παρανοϊκού επιστήμονα ή του κατασταλτικού αυταρχικού κράτους. Η θεωρητική δυαντότητα να “μπει” κάποιος στα συστήματα αυτά και να ελέγξει ή να μάθει στοιχεία αυστηρώς προσωπικά, είναι κυριολεκτικά πανεύκολο να γίνει πράξη».
VI. ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΤΡΙΤΩΝ
Οι αρθρογράφοι του δημοσιεύματος μεταφέρουν στο αναγνωστικό κοινό της απόψεις επώνυμων τρίτων σχετικά με τα οφέλη και τους κινδύνους από την αριθμοποίηση του πολίτη.
Α. ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Παθιασμένος με την πληροφορική, ο δήμαρχος Πειραιά κ. Αν. Ανδριανόπουλος θα θυμίσει κάποια Χριστούγεννα του ΄83 ή του ΄84 στην Αμερική, όταν στις οθόνες των τερματικών όλων των καταστημάτων της “Μπανκ οφ Αμέρικα”, από τις πλέον αξιόπιστες Τράπεζες και φερέγγυες ως προς την τήρηση του απορρήτου, πρόβαλε ένα μη προγραμματισμένο χαρούμενο “Χρόνια Πολλά”. Ένα μικρό παιδί που γεννήθηκε αγκαλιά με ένα κομπιούτερ είχε σπάσει το πλέον απόρρητο αρχείο. “Κι αν αυτό μπορεί να το επιτύχει ένας που έχει πάθος με την πληροφορική”, τονίζει ο κ. Ανδριανόπουλος, “γιατί να μη μπορεί πολύ απλούστερα να γίνει σε συνεννόηση με δύο υπουργεία…”.
Ο δήμαρχος του Πειραιά θα θυμίσει ακόμη το πώς συνέβαλε η πληροφορική στην εξάρθρωση της τρομοκρατικής ομάδας “Μπάντερ-Μάινχοφ”. Όταν πλέον μετά την απαγωγή του δημάρχου του Βερολίνου είχαν εντοπισθεί περίπου τοπικά οι τρομοκράτες και είχα αποκλεισθεί, απλά εξετάσθηκαν με την τοπική ΔΕΗ σε ποια διαμερίσματα, αν και δεν ήσαν νοικιασμένα, αφού δεν κατεβάλλετο ενοίκιο, πληρωνόταν ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος. Ο εντοπισμός ήταν στην συνέχεια πολύ εύκολος».
Β. ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΣ
Στο ίδιο αφιέρωμα, ο αείμνηστος Τάκης Παπάς, τότε Αντιπρόεδρος (και μετέπειτα Πρόεδρος) του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε κάνει την εξής δήλωση:
«Τριάντα περίπου χρόνια που ασχολούμαι ενεργά ως πολίτης, πολεμώ την γραφειοκρατία γιατί πιστεύω ότι αποτελεί εκδήλωση αστυνομικής συμπεριφοράς του κράτους. Προκειμένου, όμως, να [μη] θιγούν τα δικαιώματα του πολίτη, μπορώ να πω δέκα φορές “ναι” στη γραφειοκρατία. Λυπάμαι που μιλώ ρητορικά και συναισθηματικά, αλλά είναι ένα είδος κραυγής απελπισίας στον ασφυκτικό έλεγχο τον οποίο αισθάνομαι να με απειλεί».
Γ. ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Για τον ΕΚΑΜ είχε τοποθετηθεί και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος:
«Ο νόμος του ΕΚΑΜ δεν είναι ένα τρέχον μέτρο που πάρθηκε ύστερα από έμπνευση κάποιου υπουργού ή από τυχαία επιλογή της όποιας κυβέρνησης. Είναι θεσμικού χαρακτήρα απόφαση που ενοποιεί το σύστημα παρακολούθησης και καταγραφής όλων των καταστάσεων ζωής του πολίτη από την γέννησή του και μετά. Το υλικό αυτό, στην διάθεση του ηλεκτρονικού συστήματος οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους, μετατρέπει τον πολίτη σε κωδικό αριθμό με προσδιορισμένες μηχανογραφικά όλες τις διαθέσεις και τις εκδηλώσεις της συμπεριφοράς του. Έτσι συστηματοποιείται η παρακολούθηση και ο έλεγχος, προκαθορίζονται οι αντιδράσεις και τα μέτρα καταστολής, προγραμματίζονται οι διαδικασίες επιδίωξης ηθελημένων αποτελεσμάτων».
Δ. ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ
Ο Κουβέλης είχε συνδέσει τον Ε.Κ.Α.Μ. με:
«περαιτέρω ενίσχυση του αυταρχισμού του κράτους, δεδομένου ότι μπορεί να υπάρξει ανεξέλεγκτη χρήση των πληροφοριών που συγκεντρώνονται με το σύστημα αυτό. Επιδιώκουμε την αποτροπή συγκέντρωσης στοιχείων, που μπορεί να οδηγήσουν σε εκσυγχρονισμένη μορφή ηλεκτρονικού, επιστημονικού φακελώματος».
VII. ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ 2Η ΔΟΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ
Δυστυχώς, ζούμε πλέον στο δυστοπικό έτος 2025 και όσοι έχουν μελετήσει τα ζητήματα που αφορούν τον Προσωπικό Αριθμό, δηλ. τον διάδοχο του ΕΚΑΜ, και τις νέες ηλεκτρονικές (ψευτο)ταυτότητες γνωρίζουν ότι η παραπάνω φανταστική σκηνή με τον αριθμοποιημένο ταξιδιώτη και τον κρατικό υπάλληλο από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» του 1987 κάθε άλλο παρά φανταστική είναι.
Φαίνεται πως κάποιοι προσπαθούσαν να μας προειδοποιήσουν ήδη από τα τέλη του 20ού αιώνα για όσα ζοφερά επρόκειτο να υλοποιηθούν την τρίτη δεκαετία του 21ου (απατ)αιώνα, αλλά ελάχιστοι πήραν στα σοβαρά τέτοιες προειδοποιήσεις.
Κι έτσι τώρα, οι «αρνητές» του Προσωπικού Αριθμού και των ηλεκτρονικών (ψευτο)ταυτοτήτων κινδυνεύουν αργά ή γρήγορα να έρθουν αντιμέτωποι με έναν εξοντωτικό κοινωνικο-οικονομικό αποκλεισμό σε περίπτωση που η κυβέρνηση αποφασίσει να τιμωρήσει όποιον πολίτη δεν πηγαίνει με τα νερά της.
Φυσικά, ένας τέτοιος ευρύς αποκλεισμός θυμίζει την δικτατορία του Αντιχρίστου, σύμφωνα με όσα έχουν προφητευθεί στο 13ο κεφάλαιο της Ιεράς Αποκαλύψεως.
Διαβάζοντας το παραπάνω αφιέρωμα, ο αναγνώστης θα συνειδητοποιήσει πόσο καρμπόν είναι η φρασιολογία και η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται τόσο για τον Ε.Κ.Α.Μ. του 1986/1987 όσο και για τον Προσωπικό Αριθμό του 2025:
- Η κυβέρνηση προβάλλει σταθερά ως άλλοθί της για την ανάγκη της αριθμοποίησης του πολίτη την εξολόθρευση του «γραφειοκρατικού τέρατος» που χρόνια τώρα ταλαιπωρεί τους Έλληνες!
- Όσοι αμφισβητούν τις αγνές προθέσεις της κυβέρνησης κατατάσσονται στους κόλπους παραθρησκευτικών οργανώσεων!
- Η αρνητική όψη της εξάλειψης της γραφειοκρατίας είναι ο κίνδυνος του ηλεκτρονικού φακελώματος από ένα αυταρχικό κράτος!
Δυστυχώς, σήμερα, ο όρος «ηλεκτρονικό φακέλωμα» ως εγγενής απειλή της αριθμοποίησης έχει εξαφανισθεί με ταχυδακτυλουργικό τρόπο από τα χέρια και τα στόματα των νομικών, των πολιτικών και λοιπών επιδραστικών προσωπικοτήτων, οι οποίοι μοιάζει να έχουν υποστεί επιλεκτική αμνησία.
Ερωτάται: Πρόκειται όντως για επιλεκτική αμνησία ή μήπως για φρικτή συνωμοσία;
Μετά τον σημερινό γνωσιακό εμβολιασμό, καλούνται οι κ.κ. Κωνσταντόπουλος (αλλά και η κόρη του, Ζωή Κωνσταντόπουλου), Κουβέλης και Ανδριανόπουλος να τοποθετηθούν ρητώς για τον Προσωπικό Αριθμό και να μας εξηγήσουν γιατί σήμερα έχουν υποστεί αφωνία.
Αν ανησυχούσαν για τον Ε.Κ.Α.Μ., γιατί δεν ανησυχούν, κατά μείζονα λόγο, για τον σημερινό Προσωπικό Αριθμό, αφού εν έτει 2025 οι τεχνολογικές δυνατότητες του κράτους είναι διαστημικά προχωρημένες σε σχέση με τις αντίστοιχες δυνατότητες του 1986/1987;
Το ερώτημα που τίθεται μετά τον δεύτερο μνημονικό εμβολιασμό είναι αμείλικτο:
Πώς είναι δυνατόν ο Ενιαίος Κωδικός Αριθμός Μητρώου «να είχε τεθεί επί δύο χρόνια στο στόχαστρο της μεγαλύτερης και αυστηρότερης αμφισβήτησης», αλλά, σαράντα περίπου χρόνια αργότερα, ο Προσωπικός Αριθμός να προπαγανδίζεται-λατρεύεται ως μια μαγική εξέλιξη που θα εισαγάγει την Ελλάδα στον τεχνολογικό παράδεισο του Μήτσου Παπαστεργίου;
Επειδή γνωρίζουμε πλέον άριστα ότι ζούμε στον Θαυμαστό Ανάποδο Κόσμο του 21ου (απατ)αιώνα και επειδή καθετί «μαγικό» στην πραγματικότητα είναι προϊόν δαιμονικό, μήπως ο τεχνολογικός παράδεισος πρέπει να αναγνωσθεί ορθώς ως τεχνολογική κόλαση;
1 Πρβλ. τον όρο «μαγεία του Προσωπικού Αριθμού» που χρησιμοποίησε ο Δ. Παπαστεργίου σε τηλεοπτική εκπομπή του 2023. Επ’ αυτού βλ. το ακόλουθο βίντεο, λεπτό 07.35:
2 Εφημ. «Η Καθημερινή», 26-27.07.1987, σελ. 4.
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
