Ο Κανονισμός SAFE συνιστά μια διπλή ήττα για την Ελλάδα, αποτέλεσμα της εγκληματικής αδράνειας της κυβέρνησης Μητσοτάκη…
Η επιμονή, με επικοινωνιακή τυμπανοκρουσία, του πρωθυπουργού να συνδέσει την απόσυρση του casus belli—μια ανοιχτή απειλή πολέμου για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων—με την πρόσβαση της Τουρκίας στα κονδύλια της ΕΕ είναι μια παταγώδης αποτυχία. Η Τουρκία του Ερντογάν εκμεταλλεύεται κάθε υποχώρηση, όπως αποδεικνύει η εξαγορά της ιταλικής Piaggio από την Baykar, που συνδέεται με την οικογένειά του…
Άρθρο του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η έγκριση του Κανονισμού SAFE (Security Action for Europe) από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με προϋπολογισμό 150 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας στο πλαίσιο του «Readiness 2030», θα έπρεπε να σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Αντ’ αυτού, αποκαλύπτει την ολέθρια αποτυχία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος, με την πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας, εκθέτει την εθνική κυριαρχία στις επεκτατικές φιλοδοξίες της Άγκυρας. Αυτή η διπλωματική συνθηκολόγηση δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους για τα εθνικά συμφέροντα και το μέλλον της πατρίδας.
Θεσμική κατάρρευση και κυβερνητική ανικανότητα
Ο Κανονισμός SAFE συνιστά μια διπλή ήττα για την Ελλάδα, αποτέλεσμα της εγκληματικής αδράνειας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Πρώτον, η Επιτροπή επέλεξε το Άρθρο 122 της Συνθήκης της ΕΕ, παρακάμπτοντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το μόνο όργανο με δημοκρατική νομιμοποίηση. Η Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων (JURI) κατήγγειλε αυτή την επιλογή ως παράνομη, ενώ η Πρόεδρος Ρομπέρτα Μέτσολα απαίτησε την τήρηση της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας. Το Συμβούλιο απέρριψε αυτές τις εκκλήσεις, και ο Μητσοτάκης, αντί να υπερασπιστεί τη δημοκρατική διακυβέρνηση, παρέμεινε σιωπηλός, συναινώντας σε αυτή την κατάφωρη περιφρόνηση των ευρωπαϊκών αξιών. Η Ελλάδα όφειλε να στηρίξει την προσφυγή του Κοινοβουλίου στο Δικαστήριο της ΕΕ, αλλά η κυβέρνηση επέλεξε την ένοχη σιωπή.
Δεύτερον, ο Κανονισμός αγνοεί το Άρθρο 218, που απαιτεί ομοφωνία για συμφωνίες με τρίτες χώρες σε αμυντικά ζητήματα, στερώντας από την Ελλάδα και την Κύπρο τη δυνατότητα βέτο για τη συμμετοχή της Τουρκίας. Η ελληνική αντιπροσωπεία εξασφάλισε μόνο μια ανούσια αναφορά στα άρθρα 212 και 218 σε ένα παράρτημα, το οποίο, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δεν έχει νομική βαρύτητα. Η περιγραφή της Τουρκίας ως «ομονοούσας» χώρας, παρά την απειλή πολέμου (casus belli) ,την κατοχή της Κύπρου και τη διαρκή και ευεθεία αμφισβήτηση από την Τουρκία της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, αποτελεί χλευασμό των ευρωπαϊκών αρχών και απόδειξη της διπλωματικής ανεπάρκειας της κυβέρνησης.
Η ψευδαίσθηση της διπλωματικής συμφιλίωσης
Η επιμονή, με επικοινωνιακή τυμπανοκρουσία, του πρωθυπουργού να συνδέσει την απόσυρση του casus belli—μια ανοιχτή απειλή πολέμου για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων—με την πρόσβαση της Τουρκίας στα κονδύλια της ΕΕ είναι μια παταγώδης αποτυχία. Η Τουρκία του Ερντογάν εκμεταλλεύεται κάθε υποχώρηση, όπως αποδεικνύει η εξαγορά της ιταλικής Piaggio από την Baykar, που συνδέεται με την οικογένειά του. Η «Λευκή Βίβλος» της ΕΕ, που η Αθήνα στήριξε απερίσκεπτα, προωθεί μια δήθεν «αμοιβαία επωφελή» συνεργασία, αγνοώντας τις αυταρχικές πρακτικές και τον αντιδυτικό προσανατολισμό της Τουρκίας.
Η παθητικότητα του πρωθυπουργού απέναντι στον φιλότουρκο Γερμανό Καγκελάριο Μέρτς, που χαρακτήρισε τα ζητήματα της Τουρκίας «τυπικά» και υποστήριξε την πώληση Eurofighters, είναι ασυγχώρητη. Παρά τις πολυδιαφημισμένες συνομιλίες και την τραγελαφική Διακήρυξη Φιλίας και Συνεργασίας, τα κρίσιμα ζητήματα—θαλάσσιες ζώνες, παραβιάσεις εναέριου χώρου, κατοχή της Κύπρου—παραμένουν άλυτα. Η εμμονή του σε «ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας» είναι μια επικίνδυνη φαντασίωση, που αγνοεί την Τουρκία που υποσκάπτει τα δυτικά συμφέροντα, απειλεί ένα στρατηγικό σύμμαχο της Ελλάδας το Ισραήλ και ευθυγραμμίζεται με τους BRICS.
Μια εθνική ντροπή
Η Ελλάδα μπορούσε να μπλοκάρει τη συμμετοχή της Τουρκίας στο SAFE. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδέχτηκε μια «σταδιακή» συνεργασία, προσκαλώντας νέους κινδύνους και προκλήσεις. Αυτή η ταπεινωτική ήττα είναι τραγική για τα εθνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα πρέπει να στηρίξει την προσφυγή του Κοινοβουλίου, να απαιτήσει το Άρθρο 218 στον Κανονισμό SAFE και να θεσπίσει μηχανισμό εποπτείας. Μόνο έτσι θα προστατευθεί η κυριαρχία της από την τουρκική επιθετικότητα.
Αλήθεια, για την ιστορία, τα ερωτήματα που έθεσε στο άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, μήπως ήταν και παραμένουν επίκαιρα και προφητικά; Απάντηση δεν πήραν. Μόνο να στήνουν δημοσκοπήσεις της πλάκας ξέρουν κάποιοι που βρίσκονται σε πανικό και ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη.
*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
