Σομαλία, Υεμένη, Λιβύη, Νιγηρία, Πακιστάν, Ιράν, Αφγανιστάν, Συρία, Μαρόκο και Τουρκία μεταξύ των χωρών που διώκονται, δολοφονούνται και βιάζονται Χριστιανικοί πληθυσμοί. Η Ευρώπη πρέπει να το λάβει υπόψη της, να απαγορεύσει πλήρως τον νόμο της Σαρία στο έδαφος της και να αναδιαμορφώσει την πολιτική της για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, έχοντας κατά νου την τυραννική φύση του Ισλάμ…
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, αν τελικά επιτευχθεί ο στόχος της λύσης του δημογραφικού μέσα από αθρόες ελληνοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων μουσουλμάνων από αυτές τις χώρες, σε τι είδους χώρα θα έχει μετατραπεί η Ελλάδα; Εγγυάται κάποιος από τους κυβερνώντες των τελευταίων 20 ετών που ακολουθούν την ίδια ανθελληνική μεταναστευτική πολιτική ότι δεν θα καταλήξουν οι Έλληνες μειοψηφία υπο διωγμόν σε λίγα χρόνια μέσα στην Ελλάδα;
Μια νέα έκθεση της Open Doors, μιας διεθνούς οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρακολουθεί τους διωγμούς των Χριστιανών σε παγκόσμια κλίμακα, επιβεβαιώνει ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία που δέχεται τους περισσότερους διωγμούς στον κόσμο. Με εξαίρεση τη Βόρεια Κορέα, όπου η πηγή διωγμών είναι η κομμουνιστική και μετακομμουνιστική καταπίεση, η αιτία διωγμών στις υπόλοιπες 10 κορυφαίες χώρες είναι κυρίως η ισλαμική καταπίεση.
Κάθε χρόνο, η Open Doors δημοσιεύει την έκθεσή της «World Watch» με τα 50 κράτη που διώκουν τους Χριστιανούς. Σύμφωνα με την έκθεση της οργάνωσης για το 2025 , περισσότεροι από 380 εκατομμύρια Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο υφίστανται υψηλά επίπεδα διώξεων και διακρίσεων λόγω της πίστης τους.
Η Βόρεια Κορέα, η Σομαλία, η Υεμένη, η Λιβύη, το Σουδάν, η Ερυθραία, η Νιγηρία, το Πακιστάν, το Ιράν, η Συρία και το Αφγανιστάν βρίσκονται όλες στη λίστα με τις δέκα πρώτες χώρες όπου οι Χριστιανοί εκτίθενται σε ακραίες διώξεις, βασανισμούς, δολοφονίες και βιασμούς.
Η μόνη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ στον κατάλογο World Watch είναι η Τουρκία (αριθμός 45), όπου η χριστιανική μειονότητα υποφέρει από ισλαμική καταπίεση, θρησκευτικό εθνικισμό, δικτατορική παράνοια και εθνοθρησκευτική εχθρότητα.
Σομαλία
Η Σομαλία, η οποία κατατάσσεται δεύτερη στη λίστα, είναι ένα από τα πιο εχθρικά έθνη για τους Χριστιανούς και τον Χριστιανισμό. Η κατάρρευση του καθεστώτος του Μοχάμεντ Σιάντ Μπαρέ το 1991 μετέτρεψε τη Σομαλία σε ένα αποτυχημένο κράτος, όπου οι ισλαμιστές, οι τοπικές πολιτοφυλακές και οι πολέμαρχοι ανταγωνίζονται για την εξουσία. Παρά τον κατακερματισμό της διακυβέρνησης, η τρομοκρατική ομάδα Αλ-Σαμπάμπ ελέγχει ένα σημαντικό μέρος της χώρας. Το Σύνταγμα της Σομαλίας του 2012 υπογραμμίζει το Ισλάμ ως κρατική θρησκεία και εξυψώνει τον νόμο της Σαρία πάνω απ’ όλα, απαγορεύοντας ουσιαστικά τη διάδοση άλλων θρησκειών. Στη Σομαλία,
Το να ακολουθείς τον Ιησού είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. … Οι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί με την πάροδο των ετών, καθώς οι μαχητές επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στην εύρεση και την εξάλειψη Χριστιανών ηγετών.
Οι νεαρές γυναίκες που έχουν ασπαστεί τον Χριστιανισμό παραμένουν εξαιρετικά ευάλωτες, με πολλές να ζουν κρυμμένες. Συνήθως, μια γυναίκα που είναι ύποπτη για ασπασμό του Χριστιανισμού ταπεινώνεται δημόσια, τίθεται υπό αυστηρό κατ’ οίκον περιορισμό, βιάζεται, απαχθεί, παντρεύεται βίαια με έναν ριζοσπαστικό σεΐχη ή δολοφονείται. Εάν είναι ήδη παντρεμένη, πιθανότατα θα πάρει διαζύγιο και θα της πάρουν τα παιδιά για να διασφαλιστεί ότι θα ανατραφούν με ισλαμικό τρόπο.
Υέμενη
Η Υεμένη, η οποία κατατάσσεται τρίτη στην κατάταξη, κυβερνάται πλέον από τρεις διαφορετικές δυνάμεις, καθώς και από την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος (ISIS). Ο εμφύλιος πόλεμος στην Υεμένη, που συνεχίζεται από το 2015, έχει φέρει την Υεμένη στο χείλος της κατάρρευσης:
Καμία από τις εμπλεκόμενες δυνάμεις δεν είναι συμπαθής προς τους Χριστιανούς και το επίσημο σύνταγμα υποστηρίζει τη Σαρία (τον ισλαμικό νόμο) και καμία θρησκευτική ελευθερία. Το 1% των Υεμενιτών που ανήκουν σε μειονοτικές θρησκείες περιθωριοποιείται σοβαρά. Η ανθρωπιστική βοήθεια διανέμεται κυρίως μέσω τοπικών μουσουλμανικών ομάδων και τζαμιών, τα οποία φέρονται να κάνουν διακρίσεις εις βάρος οποιουδήποτε δεν θεωρείται ευσεβής μουσουλμάνος.
Στις περιοχές που ελέγχονται από τους Χούθι είναι επικίνδυνο να έχει κανείς στην κατοχή του μια Βίβλο ή άλλα χριστιανικά βιβλία. … Οι διώξεις έχουν αυξηθεί πρόσφατα, καθώς οι Χούθι έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη. Τουλάχιστον ένας Χριστιανός Υεμενίτης έχει δολοφονηθεί για την πίστη του και δεκάδες κατ’ οίκον εκκλησίες δεν μπορούν πλέον να συναντηθούν. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο σε περιοχές που ελέγχονται από ισλαμικές εξτρεμιστικές ομάδες. Πολλοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. … Σε όλες τις περιοχές της Υεμένης, η επίδειξη χριστιανικών συμβόλων είναι επικίνδυνη και θα μπορούσε να οδηγήσει άμεσα σε φυλάκιση, σωματική κακοποίηση ή ακόμη και εκτέλεση.
Λιβύη
Η Λιβύη, η οποία κατατάσσεται στην τέταρτη θέση, έχει διαιρεθεί στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) και στην Κυβέρνηση Εθνικής Σταθερότητας (ΚΕΕ) από την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι το 2011. Σε γεωπολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο, η χώρα έχει μετατραπεί σε διεθνές πεδίο μάχης στο οποίο διάφορες στρατιωτικές δυνάμεις προσπαθούν να αποκτήσουν επιρροή (δηλαδή, ο άξονας Τουρκίας-Κατάρ-Πακιστάν που υποστηρίζει την ΚΕΕ έναντι του άξονα δικτατορίας των Εμιράτων-Σαουδικής Αιγύπτου που υποστηρίζει την ΚΕΕ). Η διεθνώς αναγνωρισμένη ΚΕΕ ανταγωνίζεται τώρα την ανατολική ΚΕΕ. Σε αυτό το ασταθές πολιτικό περιβάλλον όπου και οι δύο πλευρές ανταγωνίζονται για την υπεροχή, καθιστώντας τη Λιβύη ευάλωτη σε ανανεωμένη ένοπλη σύγκρουση, οι Χριστιανοί στη χώρα φέρουν το κύριο βάρος των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων:
Οι Λίβυοι Χριστιανοί με μουσουλμανικό υπόβαθρο αντιμετωπίζουν βίαιη πίεση από τις οικογένειές τους και τις κοινότητές τους να απαρνηθούν την πίστη τους. Οι ξένοι Χριστιανοί, ιδίως όσοι προέρχονται από την υποσαχάρια Αφρική, γίνονται στόχος ισλαμιστικών μαχητικών και εγκληματικών ομάδων.
Τόσο η μεταβατική Συνταγματική Διακήρυξη (2011) όσο και το Σχέδιο Συντάγματος του 2017 ανακηρύσσουν το Ισλάμ ως θρησκεία της χώρας και τον νόμο της Σαρία ως κύρια πηγή νομοθεσίας. Σουδάν
Σουδάν
Το Σουδάν (πέμπτο), το οποίο μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο μεταξύ δύο μουσουλμανικών παρατάξεων – των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων (SAF) και των παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF) – από τον Απρίλιο του 2024, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη κρίση εκτοπισμού στον κόσμο και τη μεγαλύτερη κρίση πείνας στον κόσμο, με σχεδόν εννέα εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Καμία πλευρά δεν δείχνει συμπάθεια προς τους Χριστιανούς που απαριθμούν περίπου 2,028,000 (4.1%) και η σύγκρουση έχει δώσει στους Ισλαμιστές περισσότερες ευκαιρίες να τους στοχοποιήσουν:
Το εύρος και η ένταση της πίεσης που ασκείται στους Χριστιανούς έχει αυξηθεί σημαντικά φέτος, καθώς ο εμφύλιος πόλεμος έχει εισαγάγει ακραία επίπεδα βίας και κακουχιών. Εκκλησίες, χριστιανικά κτίρια, ακόμη και ιδιωτικές κατοικίες που ανήκουν σε Χριστιανούς έχουν καταληφθεί βίαια.
Οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν επίσης εξαιρετικές δυσκολίες στην κρίση της πείνας, επειδή οι τοπικές κοινότητες κάνουν διακρίσεις εις βάρος τους και δεν τους παρέχουν υποστήριξη. Μεγάλο μέρος της εκκλησίας στο Σουδάν, η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει με την διανομή βοήθειας, βρίσκεται σε φυγή.
Ερυθραία
Στην Ερυθραία (νούμερο έξι), όπου η κύρια θρησκεία είναι το Ισλάμ, το Λαϊκό Μέτωπο για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη (PFDJ) είναι η μόνη πολιτική οντότητα. Από την ανεξαρτησία της Ερυθραίας το 1993, το PFDJ υπό την ηγεσία του Προέδρου Ισαΐας Αφουέρκι ασκεί τον πλήρη έλεγχο της Ερυθραίας, ενώ ο αριθμός των Χριστιανών υπολογίζεται σε 1,687,000 ανθρώπους (44%).
Εκατοντάδες Χριστιανοί βρίσκονται υπό κράτηση εδώ και χρόνια. … Το καθεστώς έχει γίνει συνώνυμο του απόλυτου αυταρχισμού και κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να διατηρήσει την εξουσία του: Έχει συλλάβει, παρενοχλήσει και δολοφονήσει Χριστιανούς επειδή θεωρούνται πράκτορες της Δύσης και ως εκ τούτου απειλή για το κράτος και την κυβέρνηση.
Η καθημερινή ζωή παρακολουθείται αυστηρά, με τις τηλεφωνικές κλήσεις και τη χρήση του διαδικτύου υπό συνεχή έλεγχο. Η Ερυθραία συχνά αποκαλείται «Βόρεια Κορέα της Αφρικής» λόγω του ακραίου κρατικού ελέγχου. Οι Χριστιανοί, ειδικά όσοι δεν αναγνωρίζονται από το κράτος, υποφέρουν περισσότερο. Η ακραία πίεση, η κρατική βία και η υποχρεωτική στράτευση αναγκάζουν ορισμένους Χριστιανούς να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Νιγηρία
Στη Νιγηρία (νούμερο επτά), η οποία είναι κατά πλειοψηφία χριστιανική, με περίπου 106,608,000 Χριστιανούς (46.5%), λαμβάνει χώρα μια «σιωπηλή» γενοκτονία:
Επιδρομές από μαχητές Φουλάνι, πολλαπλές ομάδες ένοπλων ληστών και τρομοκρατικές ομάδες Μπόκο Χαράμ και ISWAP (Ισλαμικό Κράτος στη Δυτική Αφρική) έχουν τρομοκρατήσει χριστιανικές κοινότητες. Γυναίκες και κορίτσια απάγονται, βιάζονται, γίνονται σεξουαλικά σκλάβοι και δολοφονούνται από μαχητές. Εκτός από το ότι «παντρεύονται», κορίτσια που έχουν απαχθεί από μαχητές φέρεται να έχουν χρησιμοποιηθεί ως ανθρώπινες ασπίδες ή ως μοχλός πίεσης στις διαπραγματεύσεις.
Πακιστάν
Στο Πακιστάν, το οποίο κατατάσσεται στην όγδοη θέση και από το οποίο προέρχεται ένα πολύ μεγάλο ποσοστό λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, ο αριθμός των Χριστιανών υπολογίζεται σε 4,526,000 (1.8% του πληθυσμού).
Οι διαβόητοι νόμοι περί βλασφημίας χρησιμοποιούνται συχνά για να στοχοποιήσουν μειονοτικές ομάδες, αλλά οι Χριστιανοί επηρεάζονται δυσανάλογα. Αυτοί οι νόμοι περί βλασφημίας επιφέρουν θανατική ποινή. Ενώ αυτό σπάνια εκτελείται, τα άτομα που κατηγορούνται για βλασφημία είναι ευάλωτα σε επιθέσεις ή δολοφονίες από όχλους.
Ο αριθμός των χριστιανών κοριτσιών (και εκείνων από άλλες μειονοτικές θρησκείες) που έχουν απαχθεί, κακοποιηθεί και έχουν ασπαστεί βίαια το Ισλάμ (συχνά υποστηρίζεται από κατώτερα δικαστήρια) αυξάνεται… Οι χριστιανές είναι επίσης ευάλωτες στο να παγιδευτούν σε καταναγκαστική εργασία.
Ιράν
Στο Ιράν, το οποίο κατατάσσεται στην ένατη θέση,
Οι μη αναγνωρισμένοι προσήλυτοι από το Ισλάμ στον Χριστιανισμό αντιμετωπίζουν σοβαρές παραβιάσεις της θρησκευτικής ελευθερίας, κυρίως από την κυβέρνηση και, σε μικρότερο βαθμό, από την κοινωνία και τις οικογένειές τους. Η κυβέρνηση θεωρεί αυτούς τους προσήλυτους ως απειλή, πιστεύοντας ότι επηρεάζονται από τις δυτικές χώρες για να υπονομεύσουν το Ισλάμ και το καθεστώς.
Οι αναγνωρισμένες ιστορικές κοινότητες, όπως οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοι Χριστιανοί, προστατεύονται από το κράτος, αλλά αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Αφγανιστάν
Στο Αφγανιστάν (το οποίο κατατάσσεται δέκατο), όπου οι Ταλιμπάν απέκτησαν τον έλεγχο το 2021. Οι Ταλιμπάν ασκούν πλήρη έλεγχο στο Αφγανιστάν και δεν υπάρχει θρησκευτική ελευθερία να ακολουθήσει κανείς οποιαδήποτε πίστη εκτός της εξαιρετικά σκληροπυρηνικής εκδοχής του Ισλάμ που οι ίδιοι επιλέγουν.
Στο Αφγανιστάν, η εγκατάλειψη του Ισλάμ θεωρείται ντροπή από την οικογένεια και την κοινότητα και η μεταστροφή τιμωρείται με θάνατο βάσει του ισλαμικού νόμου – ο οποίος έχει επιβληθεί ολοένα και περισσότερο από τότε που οι Ταλιμπάν ανέλαβαν τον έλεγχο της χώρας το 2021.
Οι Ταλιμπάν έχουν δηλώσει ότι θα σκοτώσουν οποιονδήποτε Χριστιανό και έχουν πάει πόρτα-πόρτα για να βρουν πιστούς. Στοχοποιήθηκαν συγκεκριμένα οι ηγέτες των Αφγανών εκκλησιών. Πολλοί έχουν εξαφανιστεί, ενώ άλλοι έχουν ξυλοκοπηθεί, βασανιστεί και δολοφονηθεί.
Οποιεσδήποτε υπάρχουσες κατ’ οίκον εκκλησίες παραμένουν βαθιά υπόγειες και οι Χριστιανοί ζουν υπό αμείλικτη πίεση.
Εάν ανακαλυφθούν άτομα που έχουν προσηλυτιστεί από το Ισλάμ, η οικογένεια, η φυλή ή η φυλή μπορεί να προσπαθήσει να διαφυλάξει την λεγόμενη «τιμή» της και να αντιταχθεί στον προσηλυτισμένο μέσω πίεσης, βίας ή ακόμη και δολοφονίας.
Οι γυναίκες δεν έχουν δικαιώματα στο Αφγανιστάν και οι γυναίκες από θρησκευτικές μειονότητες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε σωματική κακοποίηση, κατ’ οίκον περιορισμό, αναγκαστικό γάμο ή σεξουαλική δουλεία.
Συρία
Η Συρία, από την οποία προέρχεται ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μεταναστών στην Ελλάδα, βρίσκεται στη 18η θέση της σχετικής λίστας. Οι Χριστιανοί στη χώρα υπολογίζονται σε 579,000 ανθρώπους (2.4%).
Οι Χριστιανοί στη χώρα αυτή συχνά αντιμετωπίζουν βία. Οι ηγέτες των εκκλησιών είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε απαγωγές και αρκετοί εξακολουθούν να αγνοούνται. Η απαγωγή ενός ηγέτη είναι πιθανό να υπονομεύσει τη χριστιανική κοινότητα.
Γυναίκες και κορίτσια από θρησκευτικές μειονοτικές ομάδες – συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών – κινδυνεύουν με απαγωγή, σεξουαλική παρενόχληση και σεξουαλική βία. Ενδέχεται επίσης να αντιμετωπίσουν ενδοοικογενειακή βία, αναγκαστικό γάμο ή ακόμη και το λεγόμενο «έγκλημα τιμής».
Σε όλη τη Συρία, οι χριστιανοί άνδρες αντιμετωπίζουν διακρίσεις στον χώρο εργασίας.
Μαρόκο
Το Μαρόκο βρίσκεται στην 21η θέση της λίστας. Οι Χριστιανοί, ιδίως αυτοί που εγκατέλειψαν το Ισλάμ για να ασπαστούν το Χριστιανισμό, είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν έντονες πιέσεις από την οικογένειά τους και την τοπική κοινότητα να απαρνηθούν την πίστη τους. Ο αριθμός Χριστιανών στη χώρα είναι περίπου 33,000 (0.1%)
Οι πιστοί πρέπει να συναντώνται σε κατ’ οίκον εκκλησίες επειδή δεν μπορούν να λάβουν άδεια ή επίσημη αναγνώριση για να μπορούν να συγκεντρώνονται δημόσια. Παρόλο που η αλλαγή πίστης δεν αποτελεί αξιόποινο αδίκημα από νομικής άποψης, οι αλλαξοπιστήσαντες κινδυνεύουν να συλληφθούν και να ανακριθούν από την κυβέρνηση, ενώ οι ισχυρές και καλά ενημερωμένες υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας δυσκολεύουν τους πιστούς Χριστιανούς να εκφράσουν την πίστη τους.
Οι αλλαξοπιστήσαντες συχνά αντιμετωπίζουν διώξεις από τις οικογένειές τους, συμπεριλαμβανομένου του εξοστρακισμού, της απώλειας κληρονομιάς ή οικονομικής υποστήριξης, του κατ’ οίκον περιορισμού, του αναγκαστικού διαζυγίου και της άρνησης πρόσβασης σε παιδιά.
Κάθε χρόνο, η αστυνομία ανακρίνει πολυάριθμους Χριστιανούς άνδρες στο Μαρόκο για περιστατικά όπως η κατοχή Βίβλου ή η συζήτηση για τη χριστιανική πίστη με έναν μουσουλμάνο. Είναι επίσης πιο δύσκολο για τους χριστιανούς άνδρες να βρουν και να εξασφαλίσουν μια νέα δουλειά εάν η πίστη τους είναι γνωστή.
Ιδίως στις αγροτικές περιοχές, οι γυναίκες εξακολουθούν να παραμένουν στο σπίτι. Κατά συνέπεια, η θρησκευτική δίωξη κατά των γυναικών συνήθως λαμβάνει χώρα εντός της οικογενειακής στέγης. Το υψηλό επίπεδο στιγματισμού που συνδέεται με τον βιασμό ή την απειλή βιασμού τον καθιστά ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό όπλο θρησκευτικού καταναγκασμού.
Τουρκία
Στην Τουρκία, που βρίσκεται στη 45η θέση της λίστας και είναι η μόνη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ στον κατάλογο World Watch, οι Χριστιανοί υπολογίζονται περίπου σε 257.000 (0,3% του πληθυσμού) και αντιμετωπίζουν καθημερινές διακρίσεις λόγω της πίστης τους – είτε σε αιτήσεις εργασίας, είτε σε νομικές διαδικασίες είτε κατά την είσοδο/επανείσοδο στη χώρα.
Όσοι έχουν ασπαστεί το Χριστιανισμό εγκαταλείποντας το Ισλάμ μπορεί να αντιμετωπίσουν απειλές, σύλληψη, φυλάκιση, απώλεια εργασίας, αποστέρηση κληρονομιάς ή απέλαση από την οικογένειά τους. Η βία κατά των γυναικών, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας, έχει αυξηθεί μαζικά υπό την τρέχουσα κυβέρνηση.
Οι εκκλησίες παλεύουν με νομικά εμπόδια και γραφειοκρατία που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση της άσκησης της πίστης τους. Υπάρχει ένα έντονο αίσθημα εθνικισμού στην Τουρκία σήμερα, η οποία θεωρεί το να είσαι μουσουλμάνος απαραίτητο για να είσαι πιστός Τούρκος. Αυτό ασκεί σημαντική κοινωνική πίεση στους Τούρκους Χριστιανούς.
Αν και ο Χριστιανισμός έχει εξαιρετικά μακρά ιστορία στη χώρα, εξακολουθεί να θεωρείται ως αρνητική δυτική επιρροή, ακόμη και από μετριοπαθείς Μουσουλμάνους και κοσμικούς Τούρκους που είναι περήφανοι για την εθνική τους ταυτότητα.
Είτε πρόκειται για τη Μέση Ανατολή, την Ασία είτε την Αφρική, υπάρχει ένα σαφές μοτίβο όσον αφορά την αντιμετώπιση των Χριστιανών από τους Μουσουλμάνους. Σε κάθε περίπτωση, οι Χριστιανοί και άλλοι μη Μουσουλμάνοι καταπιέζονται, εκτίθενται σε βία ή την απειλή βίας και υφίστανται διακρίσεις σε χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία. Και η πηγή των διώξεων σε αυτές τις χώρες δεν είναι μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ευρύτερη μουσουλμανική κοινότητα είναι επίσης εχθρική προς τους μη Μουσουλμάνους – συμπεριλαμβανομένων εκείνων των Μουσουλμάνων που έχουν ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Υπάρχει ελάχιστη έως καθόλου θρησκευτική ελευθερία, ή ακόμα και βασική αξιοπρεπής διαβίωση, για τους μη Μουσουλμάνους που προσπαθούν να επιβιώσουν υπό το Ισλάμ.
Η Ευρώπη πρέπει να το λάβει υπόψη της, να απαγορεύσει εντελώς τον νόμο της Σαρία στα εδάφη της και να αναδιαμορφώσει την πολιτική της για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, έχοντας κατά νου την τυραννική φύση του Ισλάμ.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, θα ήταν καλό τέτοιες εκθέσεις να μοιραστούν σε όλα τα πολιτικά κόμματα και κυρίως στα Υπουργεία που συνδιαμορφώνουν τη μεταναστευτική πολιτική τη χώρας με ένα βασικό ερώτημα. Αν τελικά επιτευχθεί ο στόχος της λύσης του δημογραφικού μέσα από αθρόες ελληνοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων μουσουλμάνους από αυτές τις χώρες, σε τι είδους χώρα θα έχει μετατραπεί η Ελλάδα; Εγγυάται κάποιος από τους κυβερνώντες των τελευταίων 20 ετών που ακολουθούν την ίδια ανθελληνική μεταναστευτική πολιτική ότι δεν θα καταλήξουν οι Έλληνες μειοψηφία υπο διωγμόν σε λίγα χρόνια μέσα στην Ελλάδα;
