Η προδοσία στη Μικρά Ασία δεν ήταν μονοκομματική. Ο «Εθνάρχης» Ελευθέριος Βενιζέλος έστησε την τέλεια παγίδα…

Ο Βενιζέλος έστησε την τέλεια παγίδα. Άναψε τη φωτιά, παρέδωσε το φυτίλι στους εχθρούς του, και αποχώρησε…μόνο για να επιστρέψει αργότερα ως σωτήρας από την καταστροφή που ο ίδιος είχε δρομολογήσει…

Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν το αποτέλεσμα διπλής προδοσίας: από τους κομμουνιστές που δούλευαν για τη Μόσχα, και από τους «εθνάρχες» που έβαζαν το προσωπικό τους πολιτικό συμφέρον πάνω από το έθνος. Η ιστορία δεν συγχωρεί την αφέλεια. Και ο λαός που ξεχνά, είναι καταδικασμένος να ξαναζήσει τις τραγωδίες του…

Γράφει ο Μάνος Βιτώρος

Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα της αντεθνικής στάσης του ΚΚΕ. Ήταν και το αποκορύφωμα μιας καλά στημένης πολιτικής παγίδας που έστησε ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος — εις βάρος της Ελλάδας, του Μικρασιατικού Ελληνισμού και των πολιτικών του αντιπάλων.

Ιδού πώς ξεδιπλώνεται η ιστορική προδοσία:

1. Εκστρατεία χωρίς στρατηγικό βάθος και χωρίς ευρεία συναίνεση

Το 1919, η κυβέρνηση Βενιζέλου αποβιβάζει ελληνικά στρατεύματα στη Σμύρνη με την υποστήριξη των Συμμάχων. Η “Μεγάλη Ιδέα” παίρνει σάρκα και οστά — όμως χωρίς πραγματικά εθνική ενότητα ή εξασφαλισμένα συμφέροντα.

Ο λαός ήταν ήδη εξαντλημένος από τους Βαλκανικούς και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εκστρατεία ξεκινά δίχως σχέδιο μακροπρόθεσμης στήριξης και με μια Ελλάδα βαθιά διχασμένη.

2. Προκήρυξη εκλογών εν μέσω πολέμου — και η “ήττα” Βενιζέλου

Τον Νοέμβριο του 1920, ενώ η Ελλάδα βρισκόταν μεσούσης στρατιωτικής εκστρατείας στη Μικρά Ασία, ο Βενιζέλος έδινε την εντύπωση ότι περίμενε εύκολη νίκη — παίζοντας τον ρόλο του στο πολιτικό θέατρο — αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια υπολογισμένη κίνηση να χάσει σκόπιμα την εξουσία και να στήσει παγίδα στους αντιπάλους του. Ως αποτέλεσμα, η εξουσία πέρασε στην αντιβενιζελική παράταξη — κυρίως τους βασιλόφρονες — και ο πόλεμος που ξεκίνησε βρέθηκε στα χέρια τους.

3. Παράδοση της εκστρατείας στους αντιπάλους του — εσκεμμένα

Οι βασιλόφρονες δεν είχαν ούτε την τεχνογνωσία, ούτε την πολιτική στήριξη, ούτε και την ιδεολογική δέσμευση για να φέρουν εις πέρας τη Μικρασιατική εκστρατεία. Ο Βενιζέλος ήξερε ότι θα αποτύχουν — αλλά αυτός ήταν ο στόχος.

Ήθελε να τους “φορτώσει” την αποτυχία ώστε να επανέλθει αργότερα ως “σωτήρας”.

4. Αποδυνάμωση της διεθνούς στήριξης — και ο ρόλος του Κωνσταντίνου

Με την επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου (τον οποίο οι Σύμμαχοι μισούσαν), η διεθνής στήριξη προς την Ελλάδα κατέρρευσε. Η Γαλλία και η Ιταλία άρχισαν να στηρίζουν τον Κεμάλ, ενώ η Αγγλία κράτησε ουδέτερη στάση.

Ο Βενιζέλος ήξερε πολύ καλά πως η επιστροφή του Κωνσταντίνου θα είχε αυτές τις συνέπειες — αλλά δεν έκανε τίποτα για να τη σταματήσει.

5. Προδοσία στους Ελληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας

Ο Βενιζέλος δεν σταμάτησε μόνο στο πολιτικό παιχνίδι. Διέταξε τους Έλληνες του Πόντου και των παραλίων να παραδώσουν τα όπλα τους, καθησυχάζοντάς τους ότι ο ελληνικός στρατός θα τους προστατεύσει — μια ψευδαίσθηση που ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο τους άφησε αβοήθητους, γυμνούς και εκτεθειμένους στις σφαγές και τις εκκαθαρίσεις των Τούρκων.

Η απόλυτη πρόκληση ήρθε αργότερα, όταν ο Βενιζέλος πρότεινε τον Κεμάλ Ατατούρκ για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, δείχνοντας τη βαθιά πολιτική συμφωνία και υποκρισία του.

6. Η καταστροφή έρχεται — και ο Βενιζέλος επιστρέφει “δικαιωμένος”

Όπως ήταν αναμενόμενο, η εκστρατεία κατέρρευσε. Οι βασιλόφρονες απέτυχαν. Ο στρατός διαλύθηκε, ο Ελληνισμός της Ιωνίας σφαγιάστηκε ή ξεριζώθηκε.

Και τότε ο Βενιζέλος επανεμφανίζεται στο πολιτικό προσκήνιο ως ο “σοφός” και “δικαιωμένος”, αφού “τα είχε πει”.

7. Η επιστροφή και η πτώση του βασιλιά Κωνσταντίνου

Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ επανήλθε στο θρόνο, σηματοδοτώντας την επιστροφή της μοναρχίας. Αυτή η κίνηση οδήγησε στην απόσυρση της υποστήριξης των Συμμάχων προς την ελληνική εκστρατεία στη Μικρά Ασία, αποδυναμώνοντας σοβαρά τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Η βασιλική κυβέρνηση που ακολούθησε, χωρίς διεθνή στήριξη και με εσωτερικές διαιρέσεις, επέβλεψε την καταστροφική ήττα του ελληνικού στρατού το 1922. Ως αποτέλεσμα αυτής της καταστροφής, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ αναγκάστηκε να παραιτηθεί ξανά και να ζήσει σε εξορία, σηματοδοτώντας μια ταραχώδη περίοδο πολιτικής αναταραχής και εθνικής τραγωδίας.

Συμπέρασμα:

Ο Βενιζέλος έστησε την τέλεια παγίδα. Άναψε τη φωτιά, παρέδωσε το φυτίλι στους εχθρούς του, και αποχώρησε — μόνο για να επιστρέψει αργότερα ως σωτήρας από την καταστροφή που ο ίδιος είχε δρομολογήσει.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για εθνική αυτογνωσία αν δεν εξετάσουμε όλα τα κομμάτια της προδοσίας — και από τα αριστερά και από τα δεξιά.

Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν το αποτέλεσμα διπλής προδοσίας: από τους κομμουνιστές που δούλευαν για τη Μόσχα, και από τους “εθνάρχες” που έβαζαν το προσωπικό τους πολιτικό συμφέρον πάνω από το έθνος.

Η ιστορία δεν συγχωρεί την αφέλεια. Και ο λαός που ξεχνά, είναι καταδικασμένος να ξαναζήσει τις τραγωδίες του.

Σχολιάστε το άρθρο μας

Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com 

στο Facebook…

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB…

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!