Ο ευοίωνος αριθμός 6-6-6, γνωστός από τους κύβους ως Ιερός Αριθμός τής Αφροδίτης, ήταν στην Αρχαία Ελλάδα σύμβολο τελειότητας, καλοτυχίας και θεϊκής εύνοιας. Πώς λοιπόν φτάνουμε ο αριθμός 666 να καταλήξει στις μέρες μας συνώνυμο του κακού και του σκότους;
Η σύνδεση του περιβόητου Εωσφόρου με το Θηρίο και τον αριθμό 666 Δ Ε Ν προέρχεται από τις Βιβλικές γραφές, αλλά είναι αποτέλεσμα ενός αδιανόητου συγκρητισμού που καλλιεργείται στους κόλπους του χριστιανισμού κατά τον μεσαίωνα και την αναγέννηση.
Γράφει ο Θανάσης Αλαμπάσης
Το παιχνίδι των κύβων (γνωστό σήμερα ως ζάρια) αποτελούσε ένα από τα πλέον διαδεδομένα τυχερά παιχνίδια στην Αρχαία Ελλάδα, κυρίως μεταξύ ανδρών, σε αντίθεση με τον αστραγαλισμό που προτιμούσαν γυναίκες και παιδιά. Η χρήση των κύβων (ζαριών) ήταν συχνή τόσο στα συμπόσια όσο και σε ειδικούς χώρους διασκέδασης που ονομάζονταν Κυβεία – πρόδρομοι των σημερινών καζίνο.
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, εφευρέτης του παιχνιδιού θεωρείται ο Παλαμήδης, ο οποίος το εισήγαγε κατά την πολιορκία της Τροίας. Ο ίδιος πρόσφερε κύβους και στον Ναό τής Θεού Τύχης. Ενδεικτική είναι και η εικονογραφική απεικόνιση του παιχνιδιού στην Τέχνη, σε αγγεία, σε ψηφιδωτά και τοιχογραφίες, με παίκτες όπως ο Αχιλλέας και ο Αίας να επιδίδονται στο παίγνιο των κύβων.
Το παίγνιο διεξαγόταν με τη ρίψη τριών κύβων, μέσω ειδικού σκεύους που εξασφάλιζε αμεροληψία της διαδικασίας. Το ζητούμενο ήταν η επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού αθροίσματος αριθμών από τα τρία ζάρια – γνωστού ως πλειστοβολίνδα: οι τρείς 6άρες, ο μαγικός αριθμός 6 – 6 – 6 στους τρεις κύβους.
Η 666 είναι η καλύτερη ζαριά, η πλέον ευνοϊκή και επιθυμητή· οι τρεις εξάρες (6-6-6) ονομαζόταν «Αφροδίτη» καθώς δείχνουν τη Θεϊκή Εύνοια που συνδέεται με την Θεό τού κάλλους, του έρωτα και της αρμονίας. Συμβολίζει την αριθμητική τελειότητα που αποδιδόταν σε αυτή τη ζαριά. Η ζαριά 6 – 6 – 6 με τρία ζάρια, είναι ταυτόσημη της Θείας Πρόνοιας που κινεί την τύχη, την ευδαιμονία και τη μαθηματική τελειότητα που είναι ταυτόσημη με την χάρη. Εξάλλου, οι Αρχαίοι Έλληνες πιστεύουν ότι πίσω από την τύχη κρύβεται η θεϊκή βούληση, το θεϊκό σχέδιο που οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν. Γι’αυτό και οι κύβοι (τα ζάρια) χρησιμοποιούνται εκτεταμένα στη Μαντεία. Στο ίδιο πνεύμα, όταν πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις όπου ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να λάβει ορθολογικά τη σωστή απόφαση, οι Έλληνες ρωτούν τον Θεό ρίχνοντας έναν κύβο. Η έκφραση “ο κύβος ερρίφθη” που φτάνει ως τις μέρες μας σημαίνει τις μεγάλες αποφάσεις με την άδεια και την εύνοια του Θεού.
Αντιθέτως με τη θεϊκή ζαριά 6 – 6 – 6 της Αφροδίτης, η χειρότερη ζαριά ήταν η τρεις μονάδες (1-1-1) και ονομαζόταν «κύων» (σκύλος), υποδηλώνοντας αποτυχία, ήττα και συχνά οικονομική καταστροφή για τον παίκτη. Και οι δύο αυτές ζαριές, τόσο η 666 όσο και η 111, έχουν έντονη συμβολική βαρύτητα και αντανακλούν το δίπολο τύχης – ατυχίας που χαρακτηρίζει το θεϊκό σχέδιο που υποκρύπτει η τύχη σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Ο κόσμος των ζαριών ήταν πλούσιος σε ορολογία. Εκτός από τις ζαριές «Αφροδίτη» και «κύων», ο Πολυδεύκης καταγράφει διάφορες ονομασίες για τύπους ριξιών: ευνοϊκές («ευδαίμων», «Αργείος», «Λάκωνες») και δυσμενείς («δάκνων», «αντίτευχος»), με την «Αφροδίτη» ωστόσο να ξεχωρίζει ως ο υπέρτατος τυχερός συνδυασμός θεϊκής εύνοιας. Η ιερότητα της ζαριάς αυτής συνδέεται και με την πίστη ότι οι παίκτες έχουν Θεούς προστάτες — εκτός από την Αφροδίτη — κυρίως τον Ερμή και τον Πάνα.
Επιπλέον, υπήρχαν και άλλα παιχνίδια που χρησιμοποιούσαν ζάρια, με δημοφιλέστερο την τάβλη, που επίσης παιζόταν με τρία ζάρια, που σήμερα είναι το δημοφιλές παιχνίδι τάβλι. Παρότι τα παραπάνω παιχνίδια ασκούνταν και από παιδιά σε απλούστερες μορφές (όπως ο αστραγαλισμός και το μονά-ζυγά με αμύγδαλα ή κότσια αίγας), η επαγγελματική κυβεία στην Αθήνα αποτελούσε οργανωμένη και συχνά κοινωνικά στιγματισμένη δραστηριότητα, ικανή να φέρει τόσο δόξα όσο και όλεθρο.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ευοίωνος αριθμός 6-6-6, γνωστός από τους κύβους ως Ιερός Αριθμός τής Αφροδίτης, ήταν στην Αρχαία Ελλάδα σύμβολο τελειότητας, καλοτυχίας και θεϊκής εύνοιας. Πώς λοιπόν φτάνουμε ο ιερός αριθμός 666 να καταλήξει στις μέρες μας συνώνυμο του κακού και του σκότους; Η απάντηση βρίσκεται — πού αλλού; — στον χριστιανισμό συγκριτισμό, δηλαδή στην κοπτοραπτική δοξασιών της Ελληνικής Μυθολογίας που ο χριστιανισμός προσπαθεί μέσα στους αιώνες να αφομοιώσει, να οικειοποιηθεί και να εργαλειοποιήσει, σε μία απέλπιδα προσπάθεια σπίλωσης του Ελληνισμού. Πάμε να δούμε την ιστορική διαδρομή σπίλωσης του Ιερού Αφροδίτης Αριθμού – του ευοίωνου 6 – 6 – 6.
Η σύνδεση του περιβόητου Εωσφόρου με το Θηρίο και τον αριθμό 666 Δ Ε Ν προέρχεται από τις Βιβλικές γραφές, αλλά είναι αποτέλεσμα ενός αδιανόητου συγκρητισμού που καλλιεργείται στους κόλπους του χριστιανισμού κατά τον μεσαίωνα και την αναγέννηση.
Στην Ελληνική Μυθολογία ο όρος “Εωσφόρος” αναφέρεται στον πλανήτη Αφροδίτη όταν εμφανίζεται στον ουρανό πριν την ανατολή του Ηλίου (Αυγερινός). Η λέξη “Εωσφόρος” σημαίνει “ο φέρων το φως της αυγής”. Δεν υπάρχει αρνητική ή σκοτεινή σημασία συνδεδεμένη με τον όρο αυτόν στην αρχαία ελληνική σκέψη – το αντίθετο μάλιστα: “Εωσφόρος” σημαίνει Φώς.
Η σύνδεση του Εωσφόρου με τον Σατανά προέκυψε από μεταγενέστερες ερμηνείες κατά τον μεσαίωνα. Συγκεκριμένα, η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από τα εβραϊκά στα λατινικά από τον Ιερώνυμο (Vulgata) απέδωσε εντελώς αυθαίρετα το εβραϊκό “הֵילֵל בֶּן-שָׁחַר” (Helel ben Shachar) ως “Lucifer”, που στα λατινικά σημαίνει “ο φέρων το φως” , δηλαδή “Εωσφόρος” στα ελληνικά. Αν και το αρχικό (εβραϊκό) κείμενο αναφέρεται στον βασιλιά της Βαβυλώνας, που προφητεύει την πτώση του, η λατινική μετάφραση ως “Lucifer” οδήγησε σε ταύτιση του με τον πεσόντα άγγελο, δηλαδή τον Σατανά· η Καινή Διαθήκη προφητεύει την πτώση τού βαβυλώνιου βασιλιά, οι λατίνοι χριστιανοί τον βαβυλώνιο βασιλιά μεταφράζουν ως “Lucifer” (Εωσφόρος), και επειδή η προφητεία αναφερόταν στην πτώση του, προκύπτει ο εκπεσών Εωσφόρος, ο έκπτωτος άγγελος, δηλαδή ο σατανάς!
Ως προς το Θηρίο και τον αριθμό 666, στο βιβλίο της Αποκάλυψης (Κεφ. 13, στ. 18), αναφέρεται ο αριθμός του Θηρίου ως 666 ως εξής: Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς (666)”.
Σε ποιον όμως αναφέρεται ο Ιωάννης ως θηρίο με τον αριθμό 666;
Πρώτον, το βιβλίο τής Αποκάλυψης δ ε ν έχει γραφτεί από τον Ιωάννη αλλά από κάποιον ανώνυμο ελληνίζοντα εβραίο χριστιανό. Σε αυτό συμφωνούν άπαντες οι μελετητές τής Αποκάλυψης καθόσον το κείμενο βρίθει σολοικισμών και γραμματικών λαθών που αποδεικνύουν φτωχή γνώση της ελληνικής από τον συντάκτη. Τούτων δοθέντων, η Αποκάλυψη, ενώ κατά τον Ιερό Εκκλησιαστικό Κανόνα συγκαταλέγεται στα Ευαγγέλια, εντούτοις απαγορεύεται να ψάλλεται στους ορθοδόξους ναούς, σε αντίθεση με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στην οποία η Αποκάλυψη ψάλλεται κανονικά.
Δεύτερον , η Αποκάλυψη γράφτηκε περίπου το 68–70 μ.Χ., στα χρόνια λίγο πριν ή αμέσως μετά τον θάνατο του Νέρωνα (68 μ.Χ.), συνδέοντάς την με τους διωγμούς κατά των χριστιανών που ο Νέρων εξαπέλυσε. Ο Νέρων εξαπέλυσε τον πρώτο μεγάλης κλίμακας διωγμό κατά των χριστιανών στη Ρώμη, μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 64 μ.Χ. . Άπαντες οι ερμηνευτές τής Αποκάλυψης συμφωνούν ότι ο εβραίος χριστιανός, ο συντάκτης της Αποκάλυψης, με τον αριθμό 666 αναφέρεται κωδικοποιημένα στον Νέρωνα ως το θηρίο· ο αριθμός 666 κωδικοποιεί το όνομα «Νέρων Καίσαρ», με τη χρήση εβραϊκής αλφαριθμητικής (γεματρία), καθότι το όνομα μεταγράφεται στα εβραϊκά ως “נרון קסר” (ΝΡWN QSR) και το άθροισμα των γραμμάτων δίνει 666. Ο συντάκτης της Αποκάλυψης στιγματίζει τον Νέρωνα ως “αντιχρίστο” και “θηρίο” διότι κατά τη χριστιανική παράδοση υπάρχει η δοξασία ότι ο Νέρων δεν είχε πεθάνει πραγματικά και ότι θα επέστρεφε στο μέλλον ως καταστροφέας της Εκκλησίας. Η Αποκάλυψη φαίνεται να απηχεί αυτόν τον φόβο: το Θηρίο «πληγώθηκε θανάσιμα και θεραπεύτηκε» (Αποκ. 13,3), κάτι που παραπέμπει στην επιστροφή τού Νέρωνα ως εκδικητή και «αντίχριστο».
Πάμε τώρα να ενώσουμε τις ψηφίδες του αδιανόητου αυτού παζλ θρησκευτικού συγκρητισμού…
Ο αριθμός 6-6-6 στους κύβους (ζάρια) ονομάζεται “ζαριά της Αφροδίτης” ή “θεϊκός αριθμός Αφροδίτης” που συμβολίζει τη θεϊκή εύνοια. Η Αφροδίτη στην Αρχαία Ελλάδα ονομάζεται Εωσφόρος, ως ο πλανήτης που φέρει την αυγή. Μια εβραϊκή Βιβλική προφητεία για την πτώση ενός βαβυλώνιου βασιλιά μεταφράζεται στα λατινικά ως “Lucifer” που σημαίνει “Εωσφόρος”. Έτσι ο Εωσφόρος (Αφροδίτη) συνδέεται με την πτώση , με τον έκπτωτο άγγελο, το θηρίο τής Αποκάλυψης που κωδικοποιείται με τον αριθμό 666 (που στην πραγματικότητα αναφέρεται στον Νέρωνα)· και το Θηρίο αυτό το ονομάζουν “Εωσφόρο” που εξακολουθεί και έχει την ίδια σημασία με την Αφροδίτη ως Εωσφόρο: “ο φέρων το Φώς” – μόνο που εδώ το πρωτότυπο νόημα έχει αντιστραφεί πλήρως ·το φώς, από “θεϊκό φώς”, εννοείται πλέον ως “το φως τού σκότους”, η πλάνη.
Εικόνα: αρχαίος κύβος (ζάρι) με την πλευρά του να δείχνει τον αριθμό 6, την ευοίωνη πλευρά του κύβου που με τρία ζάρια φέρνει την ευοίωνη ζαριά 6 – 6 – 6.
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
