Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε ένα στάδιο προκατάρρευσης, όπως η Ρώμη πριν από την πτώση της το 476 μ.Χ. ή όπως το Βυζάντιο πριν το 1453. Το ερώτημα είναι αν θα αφυπνιστεί και θα επιλέξει την αντίσταση, ή αν θα συνεχίσει την πορεία της προς την παρακμή και την ιστορική λήθη.
Η ιστορία δεν συγχωρεί τα αδύναμα έθνη. Η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει αν θα πολεμήσει για την επιβίωσή της ή αν θα ακολουθήσει τη μοίρα άλλων μεγάλων πολιτισμών που δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στις προκλήσεις της εποχής τους. Αν συνεχίσει να βαδίζει στον δρόμο της παθητικότητας, της εξάρτησης και της δημογραφικής κατάρρευσης, τότε η μοίρα της είναι ήδη γραμμένη.
Γράφει ο Ποντίκας Δημήτρης
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής που θυμίζει κρίσιμες ιστορικές περιόδους παρακμής και επικείμενης πτώσης. Η οικονομική της εξάρτηση, η δημογραφική της κατάρρευση, η πολιτική της διαφθορά, η συστημική σήψη των θεσμικών οργάνων σε μικροκομματικά συντεχνιακά συμφέροντα και η αδυναμία της να αντιδράσει στις εξωτερικές απειλές θυμίζουν τις τελευταίες δεκαετίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 ή ακόμα και τις τελευταίες μέρες της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας πριν την οριστική της κατάρρευση τον 5ο αιώνα μ.Χ..
Η σύγκριση με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μεταξύ 1204 και 1453 είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η Ελλάδα είναι ένα κράτος εξαρτημένο οικονομικά από ξένες δυνάμεις, ανίκανο να διατηρήσει τη στρατιωτική της αυτάρκεια και διχασμένο πολιτικά από εσωτερικές εγωιστικά αρρωστημένες αντιπαραθέσεις. Την ίδια στιγμή, η χώρα αντιμετωπίζει μια δημογραφική κρίση, με τον πληθυσμό της να μειώνεται ραγδαία και τη μετανάστευση να αλλάζει τη σύνθεση της κοινωνίας της, όπως ακριβώς συνέβη στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία όταν οι τουρκικές μετακινήσεις άλλαξαν τον χάρτη της Ανατολής.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα, οι ελληνικές ελίτ δεν φαίνεται να κατανοούν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες πίστευαν πως η Δύση ή ο Πάπας θα τους έσωζε από την οθωμανική απειλή. Σήμερα, η ελληνική κυβέρνηση περιμένει ότι η ΕΕ (που νομοτελειακά βαδίζει στην κατάρρευση), το ΝΑΤΟ (πιο αδύναμο και αφερέγγυο από ποτέ) ή οι ΗΠΑ θα παρέμβουν αν η Τουρκία κινηθεί επιθετικά. Η ιστορία, όμως, δείχνει πως τα έθνη που δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους είναι καταδικασμένα να χαθούν.
Η οικονομία της Ελλάδας θυμίζει επίσης τις τελευταίες δεκαετίες του Βυζαντίου, όταν η αυτοκρατορία δεν είχε πλέον βιομηχανική ή αγροτική παραγωγή και εξαρτιόταν από ξένους εμπόρους (κυρίως Βενετούς και Γενοβέζους) για να συντηρηθεί. Σήμερα, η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα ουσιαστικό, βασίζεται στον τουρισμό και τις εισαγωγές, ενώ το πολιτικό της σύστημα είναι πλήρως εξαρτημένο από την ΕΕ. Χωρίς μια ισχυρή εγχώρια παραγωγική βάση, το κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα.
Η δημογραφική κατάσταση είναι ίσως η πιο ανησυχητική. Στο Βυζάντιο, η μείωση του πληθυσμού και οι συνεχείς εισβολές άλλαξαν τη σύνθεση των κατοίκων της αυτοκρατορίας, καθιστώντας αδύνατη την ανανέωση του στρατού και της οικονομίας. Σήμερα, η Ελλάδα βιώνει ένα κύμα φυγής των νέων της προς τη Δυτική Ευρώπη, ενώ παράλληλα δέχεται αθρόα μετανάστευση από την Ασία και την Αφρική, δημιουργώντας μια επικίνδυνη ανισορροπία που μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες αλλαγές στην ελληνική κοινωνία μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια, όπου βρίσκεται το μεταίχμιο της δυνητικής θεωρητικά αναστροφής ή της πλήρους κατάρρευσης.
Οι εξωτερικές απειλές συνεχίζουν να αυξάνονται. Η Τουρκία, όπως και οι Οθωμανοί πριν την πτώση της Κωνσταντινούπολης, εφαρμόζει μια στρατηγική σταδιακής διεκδίκησης και αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας. Τότε, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έκανε το λάθος να πιστέψει ότι οι συνθήκες ειρήνης και οι διπλωματικές συμφωνίες θα την προστάτευαν. Σήμερα, η Ελλάδα κάνει το ίδιο λάθος, υπολογίζοντας ότι η Ευρώπη ή το ΝΑΤΟ θα την υπερασπιστούν αν η Τουρκία κινηθεί εναντίον της.
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε ένα στάδιο προκατάρρευσης, όπως η Ρώμη πριν από την πτώση της το 476 μ.Χ. ή όπως το Βυζάντιο πριν το 1453. Το ερώτημα είναι αν θα αφυπνιστεί και θα επιλέξει την αντίσταση, ή αν θα συνεχίσει την πορεία της προς την παρακμή και την ιστορική λήθη. Άραγε ποιος θυμάται τις αμέτρητες φορές που μία ελληνική πολιτεία στα ιστορικά χρόνια διαλύθηκε;
Η χώρα έχει τρεις επιλογές μπροστά της ανάλογα αν θα βγάλει τα μυωπικά εγωιστικά και τοξικά γυαλιά της ή αν θα συνεχίσει να τα φοράει καμαρώνοντας νωχελικά το τέλος της.
1. Να αποδεχθεί τη σταδιακή της παρακμή, συνεχίζοντας να εξαρτάται από την ΕΕ με ημερομηνία λήξης αυτής στα επόμενα 10 έτη στο μέγιστο, να χάνει τον πληθυσμό της, να αφήνει τις πολιτικές ελίτ να διαλύουν το κράτος και τελικά να καταλήξει μια τουριστική επαρχία κάποιου άλλου ομοσπονδιακού συνασπισμού ή εθνικής οντότητας χωρίς καμία εθνική δύναμη παρά μόνο ως φέουδο κάποιου τοπικού προύχοντα.
2. Να αφυπνιστεί και να προχωρήσει σε μια εκ βάθρων εθνική αναγέννηση, επενδύοντας στην οικονομική της αυτάρκεια, στη στρατιωτική της ισχύ, στην ενίσχυση του δημογραφικού της δυναμικού και στην ανάκτηση της εθνικής της ταυτότητας.
3. Να βυθιστεί σε μια απότομη κρίση, είτε οικονομική (το 2032 είναι μόλις 7 χρόνια μακριά μας) είτε γεωπολιτική, που θα οδηγήσει σε μια πλήρη κατάρρευση του κράτους, όπως συνέβη με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και τη Ρώμη.
Η ιστορία δεν συγχωρεί τα αδύναμα έθνη. Η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει αν θα πολεμήσει για την επιβίωσή της ή αν θα ακολουθήσει τη μοίρα άλλων μεγάλων πολιτισμών που δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στις προκλήσεις της εποχής τους. Αν συνεχίσει να βαδίζει στον δρόμο της παθητικότητας, της εξάρτησης και της δημογραφικής κατάρρευσης, τότε η μοίρα της είναι ήδη γραμμένη. Αν όμως αποφασίσει να αναγεννηθεί, να επενδύσει στην αυτάρκεια και να αποδεχθεί την ευθύνη της ύπαρξής της, τότε μπορεί να ξεφύγει από τη σκιά της παρακμής και να έχει την ευκαιρία να γράψει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της.
Καλές και άγιες οι ιδεολογίες, οι παρατάξεις, οι αντιδικίες αλλά χωρίς υπαρξιακό υπόβαθρο – κοινώς χώρα – δεν θα υφίσταται πεδίο για να ευδοκιμήσουν όσες κοσμοθεωρίες φέρει ο καθένας εντός του.
Η επιλογή είναι καθαρά ελληνική και στα χέρια μας. Είμαστε σε πόλεμο εθνικό, κοινωνικό, υπαρξιακό, οικονομικό, πολιτικό, θεσμικό. Θα αγωνιστούμε ή θα εξαφανιστούμε;
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
