Η επόμενη χρεοκοπία θα είναι πολύ πιο επώδυνη, αφού θα έχει πλέον ξεπουληθεί ο δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος της χώρας, ενώ οι Πολίτες που θα απομείνουν θα έχουν εξαθλιωθεί εντελώς, στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Αργά ή γρήγορα η χώρα μας είναι καταδικασμένη στην επόμενη χρεοκοπία. Σήμερα επιβιώνει, επειδή ο δανεισμός της είναι φθηνός και από θεσμικούς πιστωτές, ενώ το δάνειο των 96 δις € του EFSF έχει μετατεθεί για μετά το 2033, μαζί με τους «παγωμένους» τόκους των 25 δις €. Με ανταλλάγματα φυσικά, κάποια από τα οποία δεν μας είναι γνωστά…
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Οικονομολόγος – Αντιπρόεδρος της Βουλής
«Μεγαλύτερη από την εκροή πλούτου προς τις κοινωνίες και οικονομίες της ΕΕ και των ΗΠΑ κυρίως, αποδεικνύεται η εκ των πραγμάτων εξορία (brain drain) του σπουδαιότερου κεφαλαίου της χώρας μας: των ανθρώπων της που δυστυχώς αποτελούν το πρώτο «εξαγωγικό προϊόν» της Ελλάδας.
Πρόκειται για μια αιμορραγία, την τεράστια αξία της οποίας καρπώνονται οι πιστωτές – χωρίς βέβαια να μειώνεται το χρέος, καθιστώντας την Ελλάδα φτωχότερη και διαιωνίζοντας συγχρόνως το καθεστώς της μετριότητάς της.
Από την άλλη πλευρά η παρασιτική, σε κάποιο βαθμό κοινωνιοπαθής οικονομικοπολιτική ελίτ, εξακολουθεί να λυμαίνεται τα δανεικά και τα όποια άλλα κεφάλαια εισέρχονται στη χώρα – πλουτίζοντας χωρίς να δημιουργεί κοινωνικό πλούτο» (SLP).
Η φυγή από την Ελλάδα 1.080.000 Πολιτών από το 2010 έως το 2022, του 10% του πληθυσμού της (εκροή ΑΕΠ περί τα 50 δις €), είναι ίσως το πιο επώδυνο αποτέλεσμα της κυλιόμενης χρεοκοπίας – στην οποία καταδίκασε τους Έλληνες η εγχώρια οικονομικοπολιτική ελίτ για να μη χάσει τα προνόμια της, προφανώς αδιαφορώντας εντελώς για όλους τους υπόλοιπους.
Εν προκειμένω, ακούγονται μεγάλα λόγια σχετικά με μέτρα που θα διευκόλυναν την επιστροφή (brain gain) αυτών που έφυγαν για να επιβιώσουν – ενώ για λόγους χειραγώγησης και καθησυχασμού του «όχλου», βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφορές περί δήθεν επιστροφής ενός μεγάλου αριθμού τους.
Δεν υπάρχει όμως τίποτα ψευδέστερο, αφού δεν έχουν δημιουργηθεί ποιοτικές, ανάλογες των προσόντων των οικονομικών μεταναστών μας, θέσεις εργασίας – ενώ αυτές που δεν καλύπτονται, είναι με εξευτελιστικούς μισθούς και τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας. Λογικά δε οι κρίσιμες υποδομές της χώρας μας, όπως το ΕΣΥ, καταρρέουν – με πολύ οδυνηρά μελλοντικά αποτελέσματα για τον τουρισμό μας και όχι μόνο.
Ότι και να λέγεται, μία χώρα με 185% χρέος ως προς το ΑΕΠ της (407 δις € χωρίς τα κρυφά χρέη, έναντι πληθωριστικού ΑΕΠ 220 δις €), καθώς επίσης με συνεχώς μειούμενη παραγωγικότητα της εργασίας λόγω έλλειψης επενδύσεων, δεν είναι σε θέση να αυξήσει βιώσιμα τις αμοιβές των εργαζομένων της – ούτε να προσελκύσει επενδύσεις.
Πόσο μάλλον όταν το κόκκινο ιδιωτικό της χρέος είναι στη στρατόσφαιρα – ενώ τα δίδυμα ελλείμματα της (εμπορικό, τρεχουσών συναλλαγών) έχουν φτάσει ξανά στα επίπεδα της εποχής 2006/2010.
Επομένως, αργά ή γρήγορα είναι καταδικασμένη στην επόμενη χρεοκοπία – σημειώνοντας πως σήμερα επιβιώνει, επειδή ο δανεισμός της είναι φθηνός και από θεσμικούς πιστωτές, ενώ το δάνειο των 96 δις € του EFSF έχει μετατεθεί για μετά το 2033, μαζί με τους «παγωμένους» τόκους των 25 δις €. Με ανταλλάγματα φυσικά – κάποια από τα οποία δεν μας είναι γνωστά.
Η επόμενη χρεοκοπία βέβαια θα είναι πολύ πιο επώδυνη – αφού θα έχει πλέον ξεπουληθεί ο δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος της χώρας, ενώ οι Πολίτες που θα απομείνουν θα έχουν εξαθλιωθεί εντελώς, στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Σε σχέση τώρα με τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους αυτό που ενδιαφέρει είναι ο ρυθμός ανάπτυξης και αυτό που μετράει είναι το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ, θα ήταν ίσως σωστά (α) εάν δεν αφαιρούνταν τα αποθεματικά των ταμείων από το χρέος, όπως στο παρελθόν και (β) εάν το ΑΕΠ μας δεν στηριζόταν στην κατανάλωση, στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, καθώς επίσης στα ακίνητα, αλλά στις επενδύσεις και στην εγχώρια παραγωγή (πρωτογενής, μεταποίηση, βιομηχανία).
Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει, ούτε υπάρχει σχέδιο/όραμα για κάτι τέτοιο – οπότε οι προοπτικές της οικονομίας μας είναι καταθλιπτικές, όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς. Το γεγονός αυτό όμως σίγουρα το γνωρίζουν οι μετανάστες μας – οπότε δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουν, όσο και αν το θέλουν.
Υπάρχουν λύσεις; Ασφαλώς, αλλά όχι όσο λυμαίνεται τη χώρα με αυτόν τον τρόπο η οικονομικοπολιτική και παρασιτική της ελίτ – η οικονομική (που στηρίζεται από την πολιτική) με την αισχροκέρδεια, με τα καρτέλ, με την «υφαρπαγή» των αναπτυξιακών προγραμμάτων της ΕΕ κοκ. Χρόνος βέβαια δεν υπάρχει – αφού η Ελλάδα ευρίσκεται πια στο σημείο μηδέν!
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
