Ρομπότ…ο δάσκαλος του αύριο!

Κανένας υπολογιστής δεν «ξεγεννά» το εσωτερικό του ανθρώπου. Ενώ η «μαιευτική μέθοδος» του Σωκράτη όταν εφαρμόζεται με αριστοτεχνικό τρόπο από έναν αληθινό δάσκαλο, κάνει θαύματα! «Χτίζει» την αυτοπεποίθηση και αφυπνίζει την συνείδηση!

Δεν βλέπω δυσοίωνο κανένα μέλλον. Εμπιστεύομαι τα παιδιά! Βρίσκουν πάντα λύσεις στις «παραφροσύνες» των μεγάλων. Δεν φοβάμαι καμιά τεχνητή νοημοσύνη. Η κακή χρήση της είναι που μας ανησυχεί και δικαιολογημένα νομίζω…

Γράφει ο Λευτερης Παπαεμμανουηλ

Πολύς “ντόρος” γίνεται τώρα τελευταία φίλοι μου, για την “τεχνητή νοημοσύνη” και την αξία της.

Προσωπικά πιστεύω ότι τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει, μια ουσιαστική ανθρώπινη επαφή! Η επικοινωνία στηρίζεται σε κάτι αμφίδρομο, δεν είναι απλή ανταλλαγή πληροφοριών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μοναδική σχέση δασκάλου – μαθητή. Οι ρόλοι τους εναλλάσσονται και εξελίσσονται και οι δύο. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται στην τάξη είναι… “μαγική”! Τα μάτια των παιδιών και του δασκάλου λάμπουν, κάτι αιωρείται… Η λαχτάρα για μάθηση, ο “πνευματικός έρωτας”… πολλά!!!

Η κιναισθητική αγωγή περιλαμβάνει στιγμιαίες αποφάσεις, που βασίζονται στην ενσυναίσθηση του δασκάλου. Αυτή δεν υφίσταται στην τεχνητή νοημοσύνη. Όσες μετρήσεις κι αν κάνει ένα ρομπότ δεν μπορεί στιγμιαία να “νιώσει” αυτό που θέλουν τα παιδιά, αυτό που θα προωθήσει την μάθηση…

Υπάρχουν άπειρα προγράμματα και τεχνικές, που μπορούν να βοηθήσουν την μάθηση με ευχάριστο τρόπο. Όλα αυτά όμως επικουρικά. Η βιωματική μάθηση θέλει “λαχτάρα”… να αρπάξεις οτιδήποτε “γεννά” το παιδί και να το προσαρμόσεις στο μάθημα… να “χτίσετε” μαζί “ουρανούς” και άλλα πολλά…

Κανένας υπολογιστής δεν “ξεγεννά” το εσωτερικό του ανθρώπου. Ενώ η “μαιευτική μέθοδος” του Σωκράτη όταν εφαρμόζεται με αριστοτεχνικό τρόπο από έναν αληθινό δάσκαλο, κάνει θαύματα! “Χτίζει” την αυτοπεποίθηση και αφυπνίζει την συνείδηση!

Ένα ρομπότ φίλοι μου, δεν μπορεί να “εμπνεύσει”, δεν έχει χιούμορ και τα παιδιά τα νιώθουν όλα, ακόμη και την… “ομορφιά της ατέλειας”! Πόσο χαίρονται τα παιδιά όταν κάνουν τον δάσκαλο να γελάσει, να συγκινηθεί, να πανηγυρίσει μαζί τους! Αισθάνονται τα πάντα! Ακόμη και η θλίψη ή μια ασθένεια του δασκάλου, διδάσκει και τις δύο πλευρές, την “ιερότητα του χώρου” που λέγεται σχολείο, τάξη και την ομορφιά της στιγμής…

Ότι άσχημο, στάσιμο, ανιαρό, απωθητικό μέχρι και “εγκληματικό” συμβαίνει στα σχολεία μας, είναι όταν λειτουργούν όλα “ξερά”, μηχανικά, ως ανταλλαγή πληροφοριών, γνώσεων που όντως και ένα κομπιούτερ θα μπορούσε να παρέχει. Ακόμη και οι διαδραστικοί πίνακες μπορούν να γίνουν “εκτρώματα” με λάθος χρήση…

Το “μέσο” είναι μόνο “μέσο” τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο! Ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί “προωθητικα” χρησιμοποιείται. Η ουσία όμως είναι μια: Η ΑΓΆΠΗ!!! Η αγάπη γι’ αυτό που δημιουργείς… Η αγάπη για τα παιδιά συνδημιουργούς σου… Αυτό δεν μπορεί να δοθεί από κανένα μηχάνημα, από κανένα ρομπότ χωρίς συνειδητότητα…

Δεν βλέπω δυσοίωνο κανένα μέλλον. Εμπιστεύομαι τα παιδιά! Βρίσκουν πάντα λύσεις στις “παραφροσύνες” των μεγάλων. Δεν φοβάμαι καμιά τεχνητή νοημοσύνη. Η κακή χρήση της είναι που μας ανησυχεί και δικαιολογημένα νομίζω…

Όμως επειδή φίλοι μου, είμαστε όλοι παιδιά κατά βάθος, μένει απλά να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την μάθηση… Άλλωστε αυτό είναι η ζωή, ένα… “αιώνιο σχολείο”!!!

Σχολιάστε το άρθρο μας

Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com 

στο Facebook…

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB…

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!