Η πραγματική ρύπανση από πλαστικά δεν πρόκειται να σταματήσει επειδή τα καπάκια είναι κολλημένα στα μπουκάλια…
Οι μεγάλες πολυεθνικές συνεχίζουν να παράγουν τόνους πλαστικού, οι χώρες της Ασίας και της Αφρικής συνεχίζουν να ρίχνουν απόβλητα στους ωκεανούς, και εμείς εδώ στην Ευρώπη παλεύουμε με ηλίθια καπάκια λες και αυτό θα σώσει τον πλανήτη.
Άρθρο του Μιχάλη Χαιρετάκη
Ξαφνικά, μια μέρα, όλοι στην Ευρώπη βρεθήκαμε να κρατάμε ένα πλαστικό μπουκάλι και να αναρωτιόμαστε: “Τι στο διάολο συμβαίνει με τα καπάκια;” Αυτά τα νέα, ενοχλητικά, δεμένα με το λαιμό του μπουκαλιού καπάκια, που αντί να μας κάνουν τη ζωή πιο εύκολη, μας θυμίζουν καθημερινά πόσο σπαστικά μπορεί να είναι τα κανονιστικά πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πώς φτάσαμε εδώ;
Όλα ξεκίνησαν με την Οδηγία 2019/904 της Ε.Ε., μια νομοθεσία που επιβλήθηκε με στόχο τη μείωση της ρύπανσης από πλαστικά. Το σκεπτικό; Τα καπάκια από τα μπουκάλια «χάνονται στο περιβάλλον», και άρα η λύση είναι να τα δέσουμε πάνω στο ίδιο το μπουκάλι.
Ακούγεται λογικό; Όχι. Γιατί, αν ήθελαν πραγματικά να μειώσουν τη ρύπανση, θα είχαν ασχοληθεί με κάτι πιο σημαντικό, όπως τα βιοδιασπώμενα πλαστικά ή τα επαναχρησιμοποιούμενα συστήματα συσκευασίας. Αντί γι’ αυτό, κάποιος γραφειοκράτης σε ένα γραφείο στις Βρυξέλλες είχε μια «φαεινή ιδέα» και την έριξε στο νομοθετικό σύστημα σαν χειροβομβίδα.
Ποιος σκέφτηκε αυτή την παρωδία;
Εδώ είναι το ωραίο: Κανείς δεν ξέρει. Στην πραγματικότητα, η πρόταση αυτή ξεκίνησε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πέρασε από διάφορες επιτροπές, εξετάστηκε από τους γνωστούς-άγνωστους λομπίστες, και τελικά εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.
Ουσιαστικά, μια μικρή ομάδα ανθρώπων με περιβαλλοντικές ανησυχίες πρότεινε την ιδέα, κάποιες οικολογικές ΜΚΟ την ενίσχυσαν, και τελικά η νομοθετική μηχανή της Ε.Ε. την πήρε, την πέρασε μέσα από τις διαδικασίες της και την έκανε υποχρεωτική.
Τα καπάκια της οργής…
Και έτσι, σήμερα, κάθε φορά που ανοίγουμε ένα αναψυκτικό ή ένα μπουκάλι νερό, αντί να πιούμε το ρόφημά μας ήρεμα, παλεύουμε με ένα ηλίθιο πλαστικό κομμάτι που είτε μας χτυπάει στα δόντια, είτε κρέμεται άβολα στο πλάι, είτε κάνει το ρίξιμο του νερού σχεδόν αδύνατο χωρίς να χυθεί.
Όλα αυτά στο όνομα μιας «οικολογικής πολιτικής» που δεν έλαβε υπόψη της το πώς χρησιμοποιούνται τα πλαστικά αντικείμενα στην πραγματική ζωή.
Η αληθινή ρύπανση συνεχίζεται…
Το χειρότερο; Η πραγματική ρύπανση από πλαστικά δεν πρόκειται να σταματήσει επειδή τα καπάκια είναι κολλημένα στα μπουκάλια. Οι μεγάλες πολυεθνικές συνεχίζουν να παράγουν τόνους πλαστικού, οι χώρες της Ασίας και της Αφρικής συνεχίζουν να ρίχνουν απόβλητα στους ωκεανούς, και εμείς εδώ στην Ευρώπη παλεύουμε με ηλίθια καπάκια λες και αυτό θα σώσει τον πλανήτη.
Μια ερώτηση για το μέλλον…
Το ερώτημα παραμένει: Πόσες ακόμα “έξυπνες” αποφάσεις θα πάρουν οι Βρυξέλλες χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την πραγματική εμπειρία των πολιτών;
Και το χειρότερο… τι θα ακολουθήσει μετά; Μήπως θα κολλήσουν και τα καλαμάκια πάνω στα ποτήρια, ή μήπως θα πρέπει να ζητάμε άδεια για να ανοίξουμε ένα μπουκάλι; Στην Ευρώπη του 2025, τίποτα δεν φαίνεται αδύνατο.
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
