Πίσω από την ευκολία, θα υφίσταται το μόνιμο μάτι της επιτήρησης. Το τίμημα είναι η ανθρώπινη φύση και η συνέχεια μας ως οντότητες στο εγγύς μέλλον. Σήμερα, μπροστά στα έξυπνα γυαλιά, έχουμε να αποφασίσουμε αν θα βλέπουμε με τα μάτια μας ή με τα μάτια που μας δανείζει η Meta…
Ιστορικά ποτέ ξανά δεν υπήρξε τέτοια εθελοδουλία. Στο παρελθόν σε ανάγκαζαν με το ξίφος, με έναν νόμο, με την απειλή φυλακής. Τώρα δεν χρειάζεται καμία βία. Η εξουσία απλώς προτείνει και ο άνθρωπος σκύβει μόνος του βάζοντας το κεφάλι στη λαιμητόμο. Δέχεται το κολάρο με χαμόγελο…
Γράφει ο Δημήτρης Ποντίκας
Αντί για την υπόσχεση της επιφανειακής ελευθερίας, μας σερβίρουν γυαλιά με οθόνη και τεχνητή νοημοσύνη και εμείς, σαν ξαναμμένοι έφηβοι τρέχουμε να τα αγοράσουμε σαν να είναι η σωτηρία μας από τη μιζέρια που οι ίδιοι δημιουργούμε στις ζωές μας.
Τα παρουσιάζουν ως υπερνοημοσύνη, αλλά η αλήθεια είναι πως χτίζουν υπερεξάρτηση, ώστε μετά τις “έκπληκτες” διαπιστώσεις και τις δημόσιες παραδοχές να μας προσφέρουν τα αντίμετρα από αυτή την πράξη. Μια κάμερα στο πρόσωπο, ένα μικρόφωνο στο αυτί, ένας αλγόριθμος που θα σε βοηθά να θυμάσαι, να μιλάς, να περπατάς, να ζεις. Και πίσω από την ευκολία, να υφίσταται το μόνιμο μάτι της επιτήρησης ενώ βλακωδώς θα λέμε “Βαριέμαι να ζήσω αυτοβούλως, δεν έχω τίποτα να κρύψω, εσύ έχεις; Cancel!”
Το GDPR που μας το πλάσαραν ως ασπίδα προστασίας της ιδιωτικότητας, είναι τελικά άλλη μια εισπρακτική φούσκα με πρόστιμα στους μικρούς και υποκλίσεις στους μεγάλους. Οι κολοσσοί κάνουν ό,τι θέλουν και εμείς, αντί να αντιδράσουμε, χειροκροτάμε εκστασιασμένοι.
Έτσι είναι ο άνθρωπος σήμερα, θέλει να βολευτεί, να μη σκέφτεται, να μην κουράζεται, να μην ζει ώσπου η κρίση μεταβιβάζεται σε ένα μηχάνημα που στο φαντασιακό μας αποκτά ψυχαναγκαστικές προεκτάσεις.
Αποτέλεσμα; Η μνήμη συρρικνώνεται, η γλώσσα ισοπεδώνεται, η φαντασία στερεύει, οι εγκεφαλικές συνάψεις νεκρώνονται, η μαλάκυνση εγκεφάλου ως νέο ανθρώπινο γνώρισμα. Όλα σερβιρισμένα στο τραπέζι, όλα έτοιμα προς κατανάλωση με φώτα νέον και πολύχρωμες οθόνες περιμένοντας το νέο αίμα των θυμάτων.
Ιστορικά ποτέ ξανά δεν υπήρξε τέτοια εθελοδουλία. Στο παρελθόν σε ανάγκαζαν με το ξίφος, με έναν νόμο, με την απειλή φυλακής. Τώρα δεν χρειάζεται καμία βία. Η εξουσία απλώς προτείνει και ο άνθρωπος σκύβει μόνος του βάζοντας το κεφάλι στη λαιμητόμο. Δέχεται το κολάρο με χαμόγελο, πιστεύοντας ότι είναι στολίδι πολύτιμο – my precious. Αυτή η συναινετική δουλεία είναι πιο επικίνδυνη από κάθε διαταγή, γιατί μοιάζει φυσική, μοιάζει αυτονόητη και κάθετι άλλο μοιάζει με θόρυβο και οδηγεί εναντίον του σε εκφάνσεις βίαιης αντίδρασης.
Ας είμαστε ωμοί, ξέρουμε καλά, από όλη την ιστορική μας διαδρομή, πως σχεδόν με ό,τι καταπιανόμαστε, του γαμάμε τη μάνα, του πετάμε τα μάτια και μετά κάνουμε πως δεν έγινε και κάτι διότι κάποια νέα μαλακία σκεφτήκαμε. Δεν υπάρχει λόγος να το ωραιοποιούμε, από τις μεγάλες ιδέες μέχρι τις μικρές καθημερινές ευκολίες, έχουμε το ταλέντο να τις στραβώνουμε, να τις κάνουμε εργαλείο ελέγχου ή αυτοκαταστροφής. Δεν είναι μοιρολατρία, είναι αυτογνωσία και αυτή η αυτογνωσία πρέπει να μας ταρακουνήσει, κάποια στιγμή. Μύκονοοοοος!
Εδώ το τίμημα δεν είναι ένα αποτυχημένο έργο ή μια λάθος πολιτική. Εδώ το τίμημα είναι η ανθρώπινη φύση και η συνέχεια μας ως οντότητες στο εγγύς μέλλον. Το παιδί που θα μάθει να βλέπει τον κόσμο μόνο μέσα από το φίλτρο της συσκευής, ο εργαζόμενος που θα αποκλείεται επειδή δεν έχει το gadget-διαβατήριο, ο πολίτης που θα χειραγωγείται χωρίς να το καταλαβαίνει, διότι η πληροφορία του έχει ήδη φιλτραριστεί. Τότε δεν θα υπάρχει άνθρωπος, παρά μόνο χρήστης με πλασματικά δικαιώματα. Και μη μου μιλήσετε για θεϊκές παρεμβάσεις. Αν δεν ξυστείς εσύ, κανένας Θεός δε θα σε ξύσει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν το επιθυμείς.
Η τεχνολογία είναι εργαλείο όταν την ορίζεις εσύ, ενώ γίνεται αόρατα δεσμά όταν σε ορίζει εκείνη. Σήμερα, μπροστά στα έξυπνα γυαλιά, έχουμε να αποφασίσουμε αν θα βλέπουμε με τα μάτια μας ή με τα μάτια που μας δανείζει η Meta; Θα θυμόμαστε με το μυαλό μας ή με τον server της εταιρείας; Θα μιλάμε με τη γλώσσα μας ή με το αγγλικό λογισμικό τους;
Αν δεν απαντήσουμε τώρα, θα το πληρώσουμε με το πιο ακριβό νόμισμα, την κριτική μας ικανότητα, την αυτονομία μας, την ίδια την ψυχή μας. Μια ανθρωπότητα που παραδίδει το μυαλό της εθελοντικά στον αλγόριθμο, δεν βαδίζει προς το αύριο, βαδίζει προς την απόλυτη υποταγή σε ελάχιστα χρόνια.
Η μόνη αληθινή υπερνοημοσύνη που μας απομένει, είναι να το συνειδητοποιήσουμε, να το δούμε, να το παραδεχτούμε και να πούμε, ως εδώ. Όχι με σχόλια, όχι με ευχολόγια, όχι με άρνηση, αλλά με πράξεις.
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
