Γαμήλιες δεξιώσεις δίχως παρουσία παιδιών – Ξενοδοχεία, εστιατόρια και camping που δεν δέχονται οικογένειες – Γειτονιές που απαγορεύουν με δικαστικές αποφάσεις τις παιδικές χαρές – H Δύση φαίνεται να επιλέγει την…ησυχία αντί της ζωής! Οι υποστηρικτές του αντιγεννητισμού που απαιτούν να μην φαίνονται ούτε να ακούγονται τα παιδιά, μας οδηγούν προς ένα ήσυχο, στείρο μέλλον…! Σε αυτή την τρέλα πρωτοστατούν η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ισπανία και άλλες χώρες της «πολιτισμένης» Ευρώπης…
Την ίδια στιγμή που βλέπουμε να υπάρχουν εστιατόρια, καφέ και ξενοδοχεία στα οποία απαγορεύεται η παρουσία παιδιών, βλέπουμε να δημιουργούνται αντίστοιχοι χώροι στους οποίους να επιτρέπονται ζώα και μάλιστα πολλές φορές η νομοθεσία να απαγορεύει την άρνηση εισόδου τους από τους ιδιοκτήτες των χώρων, ενώ πλέον στην θέση των παιδιών, για πολλά ζευγάρια, μπαίνει η λεγόμενη «υιοθεσία ζώων»…! Κάθε πολιτισμός που πιστεύει ότι τα παιδιά είναι καλύτερα να τα βλέπουμε και όχι να τα ακούμε, δεν μπορεί να πέφτει από σύννεφα όταν αντιληφθεί ότι εξαφανίζεται αριθμητικά…
Δεν είναι μυστικό ότι η Δύση γίνεται ολοένα και πιο εχθρική απέναντι στα παιδιά. Γράφονται μακροσκελή άρθρα σχετικά με την ηθική της μεταφοράς μωρών σε αεροπλάνα. Ένα θορυβώδες νήπιο είναι πιθανό να προκαλέσει αποδοκιμαστικά βλέμματα ακόμη και στα πιο χαλαρά καφέ και εστιατόρια. Οι γάμοι χωρίς παιδιά είναι πιο συνηθισμένοι από ποτέ. Η ιδέα ότι η ηρεμία και η γαλήνη πρέπει να διατηρούνται πάνω απ’ όλα -ακόμα και με το κόστος της μη δημιουργίας νέων ανθρώπων- είναι πλέον διαδεδομένη. Η εκπλήρωση της πιο βασικής λειτουργίας της ανθρώπινης βιολογίας έχει γίνει μια παράξενα αντίστροφη επαναστατική πράξη.
Σχόλιο Ελλήνων Αφύπνιση: Ο αντιγεννητισμός είναι η φιλοσοφική άποψη ότι η τεκνοποίηση είναι ηθικά λανθασμένη και ότι οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να κάνουν παιδιά Αυτή η οπτική έχει τις ρίζες της στην πεποίθηση ότι η δημιουργία μιας νέας ζωής είναι επιβλαβής, κυρίως επειδή η ζωή αναπόφευκτα συνεπάγεται πόνο, ενώ η ανυπαρξία είναι η απουσία πόνου. Ορισμένα επιχειρήματα υπέρ της αντιγεννητισμού επικεντρώνονται στην ατομική ευημερία (φιλανθρωπικός αντιγεννητισμός), ενώ άλλα δίνουν έμφαση σε ευρύτερο πόνο, όπως η περιβαλλοντική ζημία ή ο πόνος σε άλλα όντα (μισανθρωπικός αντιγεννητισμός).
Σκεφτείτε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα σε σχέση με όσα αναφέρονται στο άρθρο, συνυπολογίζοντας ότι πλέον στην θέση των παιδιών, για πολλά ζευγάρια, μπαίνει η λεγόμενη «υιοθεσία ζώων», που και σαν όρος ακόμα είναι αδόκιμος, ωστόσο αυτός ο όρος χρησιμοποιείται σήμερα. Τα συμπαθέστατα κατά τα άλλα ζωάκια, προωθούνται από τη Νέα Τάξη για να αντικαταστήσουν εν πολλοίς τη γέννηση παιδιών από τα ζευγάρια στην…πολιτισμένη Δύση. Αυτό βέβαια είναι κάτι που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται.
Φυσικά, την ίδια στιγμή που βλέπουμε να υπάρχουν εστιατόρια, καφέ και ξενοδοχεία στα οποία απαγορεύεται η παρουσία παιδιών, βλέπουμε να δημιουργούνται αντίστοιχοι χώροι στους οποίους να επιτρέπονται ζώα και μάλιστα πολλές φορές η νομοθεσία να απαγορεύει την άρνηση εισόδου τους από τους ιδιοκτήτες των χώρων. Αυτό για να αντιληφθούμε ακριβώς την προσπάθεια αντιστροφής των πραγμάτων που επιδιώκεται, ή αλλιώς όπως λέγεται…τη δημιουργία του ανάποδου κόσμου.
Ίσως πουθενά αλλού η μάχη μεταξύ γονέων και υποστηρικτών του αντιγεννητισμού δεν είναι πιο ξεκάθαρη από ό,τι στη Γαλλία. Εκεί, όλο και περισσότερα ξενοδοχεία και κάμπινγκ αρχίζουν να αποκλείουν άτομα κάτω των 18 ετών. Έχει σημειωθεί αύξηση της ζήτησης για τέλεση γάμων χωρίς την παρουσία παιδιών.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, πάνω από τους μισούς Γάλλους θέλουν περισσότερα εστιατόρια, ξενοδοχεία και επιλογές μέσων μαζικής μεταφοράς χωρίς παιδιά. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτό που φαίνεται να είναι μια αύξηση στα παιδιά με κακή συμπεριφορά – τα τρία τέταρτα δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι τα παιδιά είναι πιο άτακτα τώρα από ό,τι ήταν προηγουμένως, και το 86% δήλωσε ότι ένιωθε ότι οι γονείς επέτρεπαν στα παιδιά τους να ενοχλούν τους άλλους πολύ συχνά, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά.
Πάρτε για παράδειγμα τη διαμάχη για το σχολείο Montessori International στο Maisons-Laffitte, ένα πλούσιο προάστιο στο Παρίσι, όπου οι γείτονες κατέφυγαν στο δικαστήριο για να κλείσουν την παιδική χαρά, υποστηρίζοντας ότι ο ήχος των παιδιών που γελούσαν και φώναζαν προκαλούσε «διαταραχή». Ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορούσαν πλέον να κάθονται στους κήπους ή στις βεράντες τους και ένιωθαν «φυλακισμένοι». Το δικαστήριο, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, συμφώνησε μαζί τους.
Η περιοχή διατάχθηκε να σφραγιστεί, αποδεχόμενοι τα παράπονα των κατοίκων ότι το να αφήσουν τους μαθητές να τρέχουν κοντά στα σπίτια τους θα έβλαπτε την υγεία τους και θα εξοικονομούσε χιλιάδες ευρώ από την αξία των ακινήτων τους. Οι εκπαιδευτικοί στα κοντινά σχολεία πρέπει τώρα είτε να κρατούν τα παιδιά στην μπροστινή αυλή του σχολείου, είτε να τα περιορίζουν στην τάξη, είτε να τα μεταφέρουν σε ένα κοντινό πάρκο.
Σύμφωνα με τον τοπικό δήμαρχο Ζακ Μιάρ, αυτή η συγκεκριμένη σταυροφορία χωρίς παιδιά ηγήθηκε «αστών που δεν θέλουν παιδιά». Η Γαλλία θα πρέπει να είναι πιο συνειδητή ότι «χρειαζόμαστε παιδιά», είπε, και επεσήμανε ότι η χώρα θα χρειαστεί επιπλέον 125.000 γεννήσεις κάθε χρόνο αν θέλει να σταματήσει την κατακόρυφη πτώση του ποσοστού γεννήσεων. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι διακυβεύονται περισσότερα εδώ από το να διατηρήσουμε τους δημόσιους χώρους ήσυχους. Η Γαλλία βιώνει επί του παρόντος ιστορικά χαμηλά ποσοστά γονιμότητας, τα οποία αυτή τη στιγμή ανέρχονται σε 1,62 παιδιά ανά γυναίκα – το χαμηλότερο ποσοστό από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεν είναι περίεργο που το ποσοστό γεννήσεων στη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη συνεχίζει να μειώνεται από τη στιγμή που η απόκτηση παιδιών μπορεί να σε μετατρέψει σε άνθρωπο κοινωνικά λεπρό. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι νέοι περιμένουν περισσότερο χρόνο για να αποκτήσουν παιδιά ή αρνούνται να τεκνοποιήσουν εντελώς, επειδή αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά αποκλείονται από πολλούς δημόσιους χώρους; Όσοι έχουν παιδιά μπορεί συχνά να αισθάνονται πίεση να τα βάλουν μπροστά σε οθόνες για να τα κρατήσουν ήσυχα ενώ βρίσκονται έξω σε δημόσιους χώρους – κάτι που ειρωνικά οδηγεί σε περισσότερη κακή συμπεριφορά των παιδιών για την οποία παραπονιούνται τόσο πολύ οι άτεκνοι ενήλικες.
Δεν φαίνεται να έχει περάσει από το μυαλό αυτών των ανθρώπων ότι το να παραμένουν απαιτητικά παιδιά μακριά από τα μάτια και κρυμμένα θα οδηγήσει μόνο σε ακόμη περισσότερα υποκοινωνικοποιημένα, ακατάλληλα παιδιά.
Η γαλλική κυβέρνηση προσπάθησε να παρέμβει, με τη Sarah El Haïry, την ύπατη αρμοστή της Γαλλίας για τα παιδιά, να σχεδιάζει να εισαγάγει έναν νέο, εγκεκριμένο από το κράτος, οδηγό που προωθεί εστιατόρια, καφετέριες και ξενοδοχεία που είναι ιδιαίτερα φιλικά προς τα παιδιά. Επίσης, με πιο αμφιλεγόμενο τρόπο, προειδοποίησε ότι μπορεί να κινηθεί νομικά κατά ιστότοπων κρατήσεων που προωθούν διακοπές μόνο για ενήλικες.
Αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση καλή λύση στο κίνημα κατά των παιδιών. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα πρέπει, φυσικά, να είναι ελεύθερες να προσφέρουν αυτές τις εμπειρίες στους πελάτες που πληρώνουν και τις απαιτούν. Η επιθυμία για διακοπές χωρίς παιδιά σίγουρα δεν ισοδυναμεί, όπως έχει προτείνει η El Haïry, με « βία κατά των παιδιών ».
Έχει δίκιο, ωστόσο, όταν περιγράφει την αυξανόμενη τάση να πιστεύουμε ότι «τα παιδιά είναι ενοχλητικά». «Ένα παιδί φωνάζει, γελάει και κινείται», δήλωσε στο RFI νωρίτερα φέτος, «θεσμοθετούμε την ιδέα ότι η σιωπή είναι πολυτέλεια και η απουσία παιδιών είναι πολυτέλεια».
Αυτό δεν είναι μόνο πρόβλημα στη Γαλλία. Υπάρχει μια αυξανόμενη εχθρότητα απέναντι στα παιδιά σε όλη την Ευρώπη. Στο Βέλγιο, αυτό το φαινόμενο είναι ακόμη πιο έντονο.
Σύμφωνα με μια έκθεση του 2023, περίπου ένα στα δέκα βελγικά εστιατόρια αρνούνται να δεχθούν παιδιά. Πέρυσι, ένα εστιατόριο στο Ixelles αντιμετώπισε συγκεκριμένα έλεγχο επειδή δεν επέτρεπε την είσοδο σε πελάτες με παιδιά. Ο ιδιοκτήτης υποστήριξε ότι αυτός και το προσωπικό του «δεν ήταν εκεί για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά» και ότι «μερικοί γονείς αφήνουν τα παιδιά τους να συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε παιδική χαρά».
Η τάση αυτή έχει εδραιωθεί και στην Ισπανία. Μάλιστα, η χώρα διαθέτει πλέον τον τρίτο μεγαλύτερο αριθμό καταλυμάτων μόνο για ενήλικες, μετά την Ιαπωνία και τη Βραζιλία. Εδώ, έχουν διεξαχθεί διάφορες δημόσιες συζητήσεις σχετικά με το αν αυτά αποτελούν μια λογική επιχειρηματική επιλογή ή παραβίαση των νόμων κατά των διακρίσεων.
Η ιστορία είναι παρόμοια στην Πορτογαλία, η οποία διαθέτει έναν αυξανόμενο αριθμό ξενοδοχείων και θέρετρων χωρίς παιδιά, τα οποία αυτοαποκαλούνται ειρηνικά, χαλαρωτικά και φιλόδοξα – παρά το γεγονός ότι οι διακρίσεις λόγω ηλικίας απαγορεύονται ήδη ρητά από τον νόμο.
Από πολλές απόψεις, είναι κατανοητό ότι οι άνθρωποι απογοητεύονται ολοένα και περισσότερο από την κακή συμπεριφορά των παιδιών. Ο συνδυασμός του ότι τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο μπροστά σε οθόνες από μικρότερη ηλικία και της ανοχής της «ήπιας» γονικής μέριμνας σημαίνει ότι αυτή η τελευταία γενιά μόλις που έχει την ευκαιρία να εξελιχθεί σε καλά προσαρμοσμένους ενήλικες. Αλλά η λύση σε αυτό δεν είναι να κλειδώσουμε τα μικρότερα και πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας και να αφήσουμε το πρόβλημα να επιδεινωθεί.
Αν θέλουμε να μεγαλώσουμε κοινωνικά συνειδητά, ευγενικά και καλά ενσωματωμένα παιδιά, πρέπει όλοι να είμαστε λίγο πιο ανεκτικοί. Αναπόφευκτα, τα μωρά θα κλαίνε, τα νήπια θα ουρλιάζουν και τα παιδιά όλων των ηλικιών θα γίνονται μια δυνατή, κολλώδης ενόχληση. Αλλά δίνοντάς τους τον χώρο να το κάνουν αυτό, δίνει επίσης στους γονείς τη ζωτική ευκαιρία να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους. Τους διδάσκει τον κατάλληλο τρόπο να ενεργούν δημόσια, πώς να είναι διακριτικοί με τους άλλους και πώς να διαχειρίζονται τα δικά τους συναισθήματά. Το να ακούνε το παιδί κάποιου άλλου να φωνάζει, να κλαίει και να γελάει για μια ώρα είναι ένα μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για να αποφευχθεί η δημιουργία ενός ακόμη παιδιού εθισμένου στο iPad.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η υιοθέτηση μιας πιο φιλικής προς τα παιδιά στάσης μπορεί να είναι ένα από τα λίγα πράγματα που εμποδίζουν ακόμα την πλήρη δημογραφική παρακμή της Ευρώπης. Κάθε πολιτισμός που πιστεύει ότι τα παιδιά είναι καλύτερα να τα βλέπουμε και όχι να τα ακούμε, δεν μπορεί να πέφτει από σύννεφα όταν αντιληφθεί ότι εξαφανίζεται αριθμητικά. Αν δεν θέλουμε οι χώρες μας να εξαφανιστούν σιωπηλά, θα πρέπει να δημιουργήσουμε λίγο περισσότερο χώρο για ένα θορυβώδες μέλλον…
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
