Πεθαίνω σαν χώρα…
Καταντήσαμε μία χώρα θεματικό πάρκο. Μία χώρα-τσίρκο. Μια χώρα-σκηνικό για τουρίστες... Από το Παγκράτι και τα Εξάρχεια μέχρι τη Σαντορίνη και την Πάρο, μια χώρα, πόλεις και νησιά παραδομένα σε μια ιδέα ανάπτυξης που οδηγεί νομοτελειακά στο κενό, μια χώρα-σκηνικό για τουρίστες, για όσους αναζητούν "εμπειρίες", ζουν τη στιγμή, επιζητούν ένα κέλυφος πολυτέλειας -ενώ τα funds συγκεντρώνουν πρώτες κατοικίες και τις πετάνε σε μια χαβούζα επενδυτικών μηχανισμών. Να πεθάνει κάτι από αυτή τη χώρα. Να σβήσει εντελώς γιατί όσο σαπίζει αργά και κάποιες στιγμές υποδόρια η αρρώστια εξαπλώνεται... Γράφει η Έλενα – Όλγα Χρηστίδη - Ψυχολόγος Βρέθηκα αναγκαστικά για ένα…
