Ο Σαββόπουλος και η…ανακούφιση της υποχρεωτικότητας! Έφυγε βιολογικά τώρα, μα πνευματικά είχε ήδη φύγει τη μέρα που είπε πως η υπακοή είναι λύτρωση…
Η ζωή του Διονύση Σαββόπουλου ήταν το τέλειο παράδειγμα του πώς ένας άνθρωπος μπορεί να ξεκινήσει ως σύμβολο της ελευθερίας και να καταλήξει να θεωρεί την υποχρεωτικότητα «ανακούφιση». Αυτό δεν είναι απλώς ιδεολογική μεταστροφή, είναι υπαρξιακή υποχώρηση... Η βιοπολιτική μετάλλαξη του τραγουδιού και η ήσυχη παράδοση της ελευθερίας. Όταν φεύγει ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν φεύγει ένας «προδότης» ούτε ένας «ήρωας». Φεύγει ένας καθρέφτης της εποχής μας. Της εποχής που πίστεψε πως η ελευθερία είναι υπερβολική πολυτέλεια, πως το κράτος ξέρει καλύτερα, κι ότι ο πολίτης πρέπει να...σωθεί, έστω κι αν δεν το θέλει... Γράφει ο Γεώργιος Ζώης - Ιατρός Υπήρξε…