Θα χαμογελούσαν, βλέποντας την Ελλάδα…δυνατή και ελεύθερη; Ή μήπως θα έσκυβαν το κεφάλι από ντροπή;
Η Ελλάδα δεν γεννάει πια. Η Ελλάδα θάβει και αποχαιρετά. Αν μας έβλεπαν οι πρόγονοι μας πώς θα τους εξηγούσαμε ότι δεν χαθήκαμε από πόλεμο, αλλά από αδιαφορία; Ότι δεν μας κατέκτησαν με όπλα, αλλά με δάνεια, ψεύτικες υποσχέσεις και φόβο;
Άρθρο του Μιχάλη Χαιρετάκη
204 χρόνια. Διακόσια τέσσερα χρόνια από τότε που μια χούφτα ξυπόλητοι άνδρες και γυναίκες, με ρακένδυτα κορμιά αλλά αλύγιστη ψυχή, σήκωσαν το κεφάλι απέναντι στην οθωμανική αυτοκρατορία.
Ήξεραν τι τους περίμενε. Σφαγές, καμένα χωριά, πείνα, προδοσία. Αλλά διάλεξαν τον θάνατο από τη σκλαβιά.
Και σήμερα, αν μπορούσαν να μας δουν, τι θα έλεγαν;
Θα χαμογελούσαν, βλέποντας την Ελλάδα δυνατή και ελεύθερη;
Ή μήπως θα έσκυβαν το κεφάλι από ντροπή;
Οι αλυσίδες που δεν φαίνονται. Οι παλιοί ήξεραν τον εχθρό. Είχε όνομα, πρόσωπο, στρατό. Τώρα;
Δεν έχουμε πασάδες, έχουμε “επενδυτές” που ξεπουλούν τη χώρα. Δεν έχουμε γενίτσαρους, έχουμε τραπεζίτες που σου παίρνουν το σπίτι.
Δεν έχουμε σκλαβοπάζαρα, αλλά μια αγορά εργασίας που πληρώνει με ψίχουλα. Δεν υπάρχει ένας μόνο κεφαλικός φόρος, αλλά πολλά χαράτσια και ο μισθός σου δεν φτάνει ποτέ ως το τέλος του μήνα.
Τότε, το σπίτι σου το έπαιρνε ο δυνάστης. Τώρα, το παίρνει η τράπεζα.
Τότε, η φτώχεια σήμαινε πείνα. Τώρα, σημαίνει να διαλέγεις αν θα πληρώσεις το ρεύμα ή το σούπερ μάρκετ.
Τότε, σου στερούσαν τη γη. Τώρα, τη δίνουν για ξεπούλημα, “επενδύσεις” τις λένε.
Δεν ακούμε αλυσίδες γιατί δεν κάνουν πια θόρυβο. Τις κουβαλάμε μέσα μας.
Το τρένο που δεν έφτασε ποτέ…
Το 2023, ένα τρένο ξεκίνησε και δεν έφτασε ποτέ. Γεμάτο παιδιά, όνειρα, γέλια. Κάποια ξέχασαν να πουν “σ’ αγαπώ” στη μάνα τους το πρωί. Θα το έλεγαν το βράδυ.
Μόνο που δεν υπήρξε βράδυ.
Ένα κράτος που δεν φρόντισε, δεν προνόησε, δεν λυπήθηκε. Και μετά είπε “φταίει ένας σταθμάρχης”.
Όπως πάντα.
Όταν κάποιος πεθαίνει στο ράντζο, φταίει η “έλλειψη πόρων”. Όταν ένας άστεγος πεθαίνει από το κρύο, φταίει “η μοίρα”. Όταν ένας πατέρας αυτοκτονεί γιατί δεν αντέχει άλλο τα χρέη, “είχε ψυχολογικά”.
Φταίει πάντα κάτι άλλο. Ποτέ κανείς.
Τα παιδιά που έφυγαν και δεν θα γυρίσουν ποτέ…
¨Οπως τότε με το παιδομάζωμα.
Σήμερα, το παιδί φεύγει φεύγει μόνο του.
Με ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή, γιατί δεν του αφήσαμε τίποτα πια εδώ.
Οι γονείς αποχαιρετούν τα παιδιά τους χωρίς να ξέρουν πότε θα τα ξαναδούν.
Οι νέοι ξενιτεύονται όχι για μια καλύτερη ζωή, αλλά γιατί απλά εδώ δεν έχουν πιά ζωή.
Πίσω απο τα κλειστά παντζούρια οι γέροι μένουν μόνοι, χωρίς κανέναν να τους κοιτάξει;
Η Ελλάδα δεν γεννάει πια.
Η Ελλάδα θάβει και αποχαιρετά.
Και οι πρόγονοι μας, αν μας έβλεπαν;
Πώς να τους εξηγήσουμε ότι δεν χαθήκαμε από πόλεμο, αλλά από αδιαφορία;
Ότι δεν μας κατέκτησαν με όπλα, αλλά με δάνεια, ψεύτικες υποσχέσεις και φόβο;
Ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι ακόμα εδώ, αλλά η Ελλάδα μέσα μας χάθηκε;
Πώς να τους πούμε ότι οι άνθρωποι δουλεύουν 10 ώρες για 600 ευρώ;
Πώς να τους πούμε ότι υπάρχουν παιδιά που κοιμούνται νηστικά;
Πώς να τους πούμε ότι το όνειρο έχει αντικατασταθεί από την επιβίωση;
Και το χειρότερο;
Πώς να τους πούμε ότι δεν αντιδρούμε;
Αυτή δεν είναι η Ελλάδα που μας άφησαν
Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ μια συνηθισμένη χώρα.
Ήταν ιδέα, ψυχή, φλόγα.
Αν οι πρόγονοί μας ζούσαν σίγουρα θα μας έφτυναν στα μούτρα.
Γιατί δεν πέθαναν για να καταλήξουμε απλά ένα προτεκτοράτο με σημαία.
Γιατί δεν πολέμησαν για να γίνουμε ξανά ραγιάδες, μόνο που τώρα δεν το καταλαβαίνουμε.
Νικήσαμε;
Κερδίσαμε κάτι;
Είμαστε καλύτερα από τότε;
Ή μήπως απλώς άλλαξε το αφεντικό και οι αλυσίδες έγιναν αόρατες;
Και τώρα;
Οι αλυσίδες δεν κάνουν θόρυβο. Δεν τις νιώθεις, δεν σε βαραίνουν στο σώμα. Αλλά είναι εκεί.
Το ερώτημα δεν είναι αν υπάρχουν, αλλά αν τις έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, που δεν μας ενοχλούν πια.
Γιατί η ιστορία δείχνει ότι αυτοί που έμαθαν να ζουν με τις αλυσίδες τους έπαψαν να αναρωτιούνται άν υπάρχει άλλος δρόμος.
Και όταν κάποια στιγμή το κατάλαβαν, ήταν πια αργά.
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
