Η ιστορία της Ευρώπης δεν επαναλαμβάνεται. Της φοράνε άλλα ρούχα, της αλλάζουν μακιγιάζ, της βάζουν και έναν πράσινο φιόγκο, και τη στήνουν πάλι μπροστά μας ως σωτηρία. Τη λένε «Μετάβαση». Τη λένε «Ανθεκτικότητα». Τη λένε «Κοινωνική Συνοχή»…
Αν η Ευρώπη δεν θέλει να ξαναδεί τις πλατείες να γεμίζουν με οργή, ας κατέβουν οι «Μαρίες Αντουανέτες» της εξουσίας από τους ψηφιακούς τους θρόνους. Ας φάνε λίγο από το ψωμί του κόσμου. Όχι παντεσπάνι...
Άρθρο του Μιχαήλ Χαιρετάκη
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Της φοράνε άλλα ρούχα, της αλλάζουν μακιγιάζ, της βάζουν και έναν πράσινο φιόγκο, και τη στήνουν πάλι μπροστά μας ως σωτηρία. Τη λένε “Μετάβαση”. Τη λένε “Ανθεκτικότητα”. Τη λένε “Κοινωνική Συνοχή”. Αλλά από κάτω, εκεί που δεν φτάνει το φως των κοινοτικών επιδοτήσεων, μυρίζει πάλι μούχλα. Αυτή τη φορά όχι από ιδρώτα χωρικών, αλλά από φόβο τεχνοκράτη: μήπως ο όχλος θυμηθεί.
Γιατί η Ευρώπη του 2025 δεν είναι παρά μια ντυμένη Βαστίλη. Και οι Μαρίες Αντουανέτες της εποχής δεν ζουν πια σε παλάτια, αλλά σε επιτροπές. Στις Βρυξέλλες. Σε “Task Forces” και “Green Deals”. Και δεν λένε «ας φάνε παντεσπάνι», αλλά «ας οδηγήσουν ηλεκτρικά».
Από τη Βαστίλη στο Berlaymont…
Η Γαλλία του 1789 είχε ευγενείς που δεν πλήρωναν φόρους, παπάδες που εμπορεύονταν παράδεισο και βασιλιάδες που γεννούσαν χρέος με το κέρδος των λίγων. Σήμερα, η ευρωπαϊκή νομενκλατούρα έχει φτιάξει μια νέα αυλή:
- με επιδοτούμενους μετακλητούς,
- με εταιρείες-φεουδάρχες πράσινης ενέργειας,
- με νομοθεσίες-διατάγματα που δεν ψηφίζονται αλλά επιβάλλονται «για το καλό σας».
Η δημοκρατία είναι σε αναστολή. Στη θέση της, ο επαναπρογραμματισμός κοινωνιών μέσω χρηματοδοτήσεων.
Μετανάστες: Ανθρώπινες μονάδες μιας μηχανής…
Ο πρόσφυγας δεν είναι εχθρός. Είναι θύμα εκμετάλλευσης. Αλλά η εργαλειοποίησή του είναι συνειδητή πολιτική. Γιατί κάθε κατατρεγμένος που φτάνει, δεν εντάσσεται. Χρησιμοποιείται:
- είτε ως φθηνό εργατικό δυναμικό (κι ας πεθαίνει με 300€/μήνα στα χωράφια)
- είτε για να δημιουργήσει φόβο και πόλωση, ώστε η “λύση” να έρθει πακέτο με περισσότερη επιτήρηση, ψηφιακό έλεγχο, και τεχνητές ανάγκες ελεημοσύνης.
Δεν υπάρχει πια κοινωνία. Υπάρχει πληθυσμός προς διαχείριση. Και ο πληθυσμός αυτός μαθαίνει πια να υπακούει:
- με ψηφιακά δελτία τροφίμων (όπου θα φτάσουμε),
- με ευέλικτη εργασιακή δουλεία,
- με χρέος από την κούνια και καρμικά διαβατήρια για CO₂.
Η “πράσινη μετάβαση” είναι το νέο προνόμιο
Παλιά, οι ευγενείς είχαν δικαίωμα χρήσης γης. Σήμερα έχουν δικαίωμα ρύπανσης, μέσω εμπορεύσιμων ρύπων και ESG scores που οι ίδιοι φτιάχνουν.
Ο φτωχός πληρώνει ακριβά τη θέρμανση, ενώ η πολυεθνική που κατασκευάζει ανεμογεννήτριες, εξαιρείται από την υποχρέωση περιβαλλοντικών όρων.
Οι αγρότες πληρώνουν για CO₂, αλλά οι έμποροι καφέ specialty δεν φορολογούνται στην Ελλάδα, γιατί “επαναπροωθούν στην Ιρλανδία”. (“transfer pricing”, “intercompany invoicing” )
Οι “Μαρίες Αντουανέτες” του σήμερα
Δεν έχουν κορσέδες – έχουν consulting. Δεν πίνουν σαμπάνια – πίνουν “cold brew zero emission”. Και δεν καβαλούν άλογα – καβαλούν hashtags. Είναι:
- Επίτροποι με χαμόγελο από γραφείο τύπου,
- CEOs εταιρειών που “σώζουν το περιβάλλον” με ρεύμα από καύση απορριμμάτων,
- Υπουργοί που μιλούν για “ψηφιακή δικαιοσύνη”, ενώ εγκρίνουν τη συλλογή βιομετρικών χωρίς συναίνεση.
Είναι η κάστα που δεν θα ζήσει ποτέ με 800€ το μήνα, αλλά θα κουνά το δάχτυλο σ’ εκείνον που αρνείται να πεθάνει αξιοπρεπώς.
Το φυτίλι πλησιάζει…
Όπως τότε, έτσι και τώρα, ο θυμός δεν φαίνεται στις κάμερες. Συσσωρεύεται:
- στο βλέμμα του συνταξιούχου που βλέπει την εγγονή του να δουλεύει delivery με πτυχίο,
- στο νεύρο του αγρότη που πληρώνει φόρους για χωράφια που δεν οργώνει πια,
- στο χρέος του νέου που δεν θα αποκτήσει ποτέ σπίτι – αλλά θα πρέπει να δώσει 1.500€ για να είναι “κλιματικά ουδέτερος”.
Δεν χρειάζονται γκιλοτίνες. Η Βαστίλη του σήμερα είναι η Ψηφιακή Φυλακή των Ευγενών. Και ο λαός; Πληκτρολογεί, καταγράφει, δικτυώνεται.
Η μέρα που θα ρωτήσει “ποιος κυβερνά πραγματικά;” πλησιάζει.
Επίλογος…
Ο λαός σήμερα,
Δεν ζητάει αίμα. Ζητάει λογοδοσία.
Δεν θέλει επανάσταση βίαιη. Θέλει επανάσταση επίγνωσης.
Και κυρίως: θέλει να θυμηθούν ότι δεν είμαστε υπήκοοι — είμαστε πολίτες.
Αν η Ευρώπη δεν θέλει να ξαναδεί τις πλατείες να γεμίζουν με οργή, ας κατέβουν οι “Μαρίες Αντουανέτες” της εξουσίας από τους ψηφιακούς τους θρόνους. Ας φάνε λίγο από το ψωμί του κόσμου. Όχι παντεσπάνι.
Σχολιάστε το άρθρο μας
Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.
Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com
στο Facebook…
στο Twitter
στο Viber
στο Telegram
στο GAB…
κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!
