Γιατί το 13ωρο σε έναν εργοδότη είναι κυβερνητική αθλιότητα…

Το να εξισώνεται η υποχρεωτική επιμήκυνση ωραρίου σε έναν εργοδότη με την εθελοντική επιλογή δύο διαφορετικών δουλειών, είναι βολική προπαγάνδα εργοδοτών και κυβερνήσεων που δεν έχουν ζήσει με νοίκι, λογαριασμούς και παιδιά…

Με το 13ωρο, η κυβέρνηση δίνει στους εργοδότες το «δικαίωμα» να απομυζούν τον εργαζόμενο, αντί να αυξήσουν μισθούς ή να προσλάβουν δεύτερο άτομο. Στις δύο δουλειές, τα χρήματα που μπαίνουν στον εργαζόμενο είναι συνήθως περισσότερα, γιατί προέρχονται από διαφορετικές πηγές και συνδυάζονται. Το 13ωρο καταργεί στην πράξη τη δυνατότητα κοινωνικής ζωής, οικογένειας, πολιτικής συμμετοχής. Αν ο εργοδότης μπορεί να σε καλεί οποιαδήποτε μέρα για 13 ώρες, δεν είσαι εργαζόμενος αλλά φθηνό εξάρτημα…

Άρθρο του Μιχάλη Χαιρετάκη

Η συζήτηση για το «13ωρο» δεν είναι θεωρητική∙ είναι υπαρξιακή για όποιον ζει με 700–800 ευρώ και αναγκάζεται να δουλεύει σε δεύτερη εργασία για να σταθεί όρθιος. Το να εξισώνεται η υποχρεωτική επιμήκυνση ωραρίου σε έναν εργοδότη με την εθελοντική επιλογή δύο διαφορετικών δουλειών, είναι βολική προπαγάνδα εργοδοτών και κυβερνήσεων που δεν έχουν ζήσει με νοίκι, λογαριασμούς και παιδιά.

1. Δέσμευση χρόνου vs. ελευθερία επιλογής

— Στο 13ωρο, ο εργοδότης κρατά τον εργαζόμενο όμηρο. Ορίζει εκείνος πότε θα επεκταθεί το ωράριο. Αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος δεν μπορεί να κλείσει μια δεύτερη σταθερή δουλειά — γιατί δεν θα ξέρει αν θα τον χρειαστούν ή όχι.

— Στις δύο διαφορετικές δουλειές, ο εργαζόμενος είναι αυτός που μοιράζει τον χρόνο του. Μπορεί να συνδυάσει πρωινό ωράριο κάπου και απογευματινό αλλού. Έχει την πρωτοβουλία.

2. Η ψυχολογική εξουσία

Το 13ωρο σε έναν εργοδότη ενισχύει την εξάρτηση: ο εργαζόμενος εξαντλείται σωματικά και ψυχικά στον ίδιο χώρο, υπό το ίδιο βλέμμα, χωρίς δυνατότητα αλλαγής περιβάλλοντος ή κουλτούρας. Αυτό παράγει υποταγή, όχι επιλογή.

3. Οικονομική παγίδα

Με το 13ωρο, η κυβέρνηση δίνει στους εργοδότες το «δικαίωμα» να απομυζούν τον εργαζόμενο, αντί να αυξήσουν μισθούς ή να προσλάβουν δεύτερο άτομο. Στις δύο δουλειές, τα χρήματα που μπαίνουν στον εργαζόμενο είναι συνήθως περισσότερα, γιατί προέρχονται από διαφορετικές πηγές και συνδυάζονται.

4. Η εμπειρία του εργαζόμενου

Όποιος θεωρεί «ίδιο» το 13ωρο με δύο δουλειές, αποκαλύπτει απλώς ότι δεν έχει εργαστεί ποτέ σε συνθήκες πίεσης. Δεν έχει κάνει σερβιτόρος σε βάρδιες, ντελιβεράς τα βράδια και υπάλληλος γραφείου τα πρωινά. Δεν έχει φάει στη μάπα 12 ώρες στην ίδια καρέκλα με το βλέμμα του προϊσταμένου από πάνω του. Δεν ξέρει τι θα πει να ζεις με 800 ευρώ και να μετράς αν θα σου φτάσουν για το σούπερ μάρκετ.

5. Το κοινωνικό αποτύπωμα

Το 13ωρο καταργεί στην πράξη τη δυνατότητα κοινωνικής ζωής, οικογένειας, πολιτικής συμμετοχής. Αν ο εργοδότης μπορεί να σε καλεί οποιαδήποτε μέρα για 13 ώρες, δεν είσαι εργαζόμενος αλλά φθηνό εξάρτημα. Στις δύο δουλειές, κουρασμένος ναι, αλλά τουλάχιστον εσύ ξέρεις πότε δουλεύεις πού, μπορείς να σχεδιάσεις τη ζωή σου.

Το 13ωρο δεν είναι επιλογή. Είναι εξαναγκασμός, θεσμοθετημένος από μια κυβέρνηση που προστατεύει τον εργοδότη αντί τον εργαζόμενο. Το να δουλεύεις σε δύο διαφορετικές δουλειές είναι μεν βαρύ και κουραστικό, αλλά είναι δική σου στρατηγική για να επιβιώσεις.

Η διαφορά είναι η ίδια με το να επιλέγεις να τρέξεις έναν μαραθώνιο ή να σε δέσουν και να σε σύρουν να τρέξεις.

Όσοι μπερδεύουν τα δύο, είτε δεν έχουν δουλέψει ποτέ με τον ιδρώτα τους σε δουλειές των 800 ευρώ είτε επιλέγουν συνειδητά να κλείσουν τα μάτια.

Σχολιάστε το άρθρο μας

Αναδημοσιεύστε το ΠΑΝΤΑ με ενεργό link της πηγής.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.  To ιστολόγιο μας δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα θέματα που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους.

Ακολουθήστε το ellinikiafipnisis.com 

στο Facebook…

στο Twitter

στο Viber

στο Telegram

στο GAB…

κοινοποιήστε το και στους φίλους σας!